снятко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
снятко́вы |
снятко́вая |
снятко́вае |
снятко́выя |
| Р. |
снятко́вага |
снятко́вай снятко́вае |
снятко́вага |
снятко́вых |
| Д. |
снятко́ваму |
снятко́вай |
снятко́ваму |
снятко́вым |
| В. |
снятко́вы (неадуш.) снятко́вага (адуш.) |
снятко́вую |
снятко́вае |
снятко́выя (неадуш.) снятко́вых (адуш.) |
| Т. |
снятко́вым |
снятко́вай снятко́ваю |
снятко́вым |
снятко́вымі |
| М. |
снятко́вым |
снятко́вай |
снятко́вым |
снятко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
снято́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
снято́к |
сняткі́ |
| Р. |
снятка́ |
снятко́ў |
| Д. |
снятку́ |
снятка́м |
| В. |
снятка́ |
снятко́ў |
| Т. |
снятко́м |
снятка́мі |
| М. |
снятку́ |
снятка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.