Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-

Рэ́мезава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Рэ́мезава
Р. Рэ́мезава
Д. Рэ́мезаву
В. Рэ́мезава
Т. Рэ́мезавам
М. Рэ́мезаве

рэ́мень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́мень рамяні́
Р. рэ́меня рамянёў
Д. рэ́меню рамяня́м
В. рэ́мень рамяні́
Т. рэ́менем рамяня́мі
М. рэ́мені рамяня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэ́мень-ры́ба

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́мень-ры́ба рэ́мень-ры́бы
Р. рэ́мень-ры́бы рэ́мень-ры́б
Д. рэ́мень-ры́бе рэ́мень-ры́бам
В. рэ́мень-ры́бу рэ́мень-ры́б
Т. рэ́мень-ры́бай
рэ́мень-ры́баю		 рэ́мень-ры́бамі
М. рэ́мень-ры́бе рэ́мень-ры́бах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

рэменякве́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рэменякве́тнік
Р. рэменякве́тніку
Д. рэменякве́тніку
В. рэменякве́тнік
Т. рэменякве́тнікам
М. рэменякве́тніку

Крыніцы: piskunou2012.

рэменякве́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэменякве́тны рэменякве́тная рэменякве́тнае рэменякве́тныя
Р. рэменякве́тнага рэменякве́тнай
рэменякве́тнае		 рэменякве́тнага рэменякве́тных
Д. рэменякве́тнаму рэменякве́тнай рэменякве́тнаму рэменякве́тным
В. рэменякве́тны (неадуш.)
рэменякве́тнага (адуш.)		 рэменякве́тную рэменякве́тнае рэменякве́тныя (неадуш.)
рэменякве́тных (адуш.)
Т. рэменякве́тным рэменякве́тнай
рэменякве́тнаю		 рэменякве́тным рэменякве́тнымі
М. рэменякве́тным рэменякве́тнай рэменякве́тным рэменякве́тных

Крыніцы: piskunou2012.

рэменяцве́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рэменяцве́тнік
Р. рэменяцве́тніку
Д. рэменяцве́тніку
В. рэменяцве́тнік
Т. рэменяцве́тнікам
М. рэменяцве́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

рэменяцве́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэменяцве́тны рэменяцве́тная рэменяцве́тнае рэменяцве́тныя
Р. рэменяцве́тнага рэменяцве́тнай
рэменяцве́тнае		 рэменяцве́тнага рэменяцве́тных
Д. рэменяцве́тнаму рэменяцве́тнай рэменяцве́тнаму рэменяцве́тным
В. рэменяцве́тны (неадуш.)
рэменяцве́тнага (адуш.)		 рэменяцве́тную рэменяцве́тнае рэменяцве́тныя (неадуш.)
рэменяцве́тных (адуш.)
Т. рэменяцве́тным рэменяцве́тнай
рэменяцве́тнаю		 рэменяцве́тным рэменяцве́тнымі
М. рэменяцве́тным рэменяцве́тнай рэменяцве́тным рэменяцве́тных

Крыніцы: piskunou2012.

рэменяцве́тныя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. рэменяцве́тныя
Р. рэменяцве́тных
Д. рэменяцве́тным
В. рэменяцве́тныя
Т. рэменяцве́тнымі
М. рэменяцве́тных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

рэме́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэме́рыя рэме́рыі
Р. рэме́рыі рэме́рый
Д. рэме́рыі рэме́рыям
В. рэме́рыю рэме́рыі
Т. рэме́рыяй
рэме́рыяю		 рэме́рыямі
М. рэме́рыі рэме́рыях

Крыніцы: piskunou2012.

Рэ́местава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Рэ́местава
Р. Рэ́местава
Д. Рэ́меставу
В. Рэ́местава
Т. Рэ́меставам
М. Рэ́меставе