Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

верасні́цкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	верасні́цкі	верасні́цкая	верасні́цкае	верасні́цкія
Р.	верасні́цкага	верасні́цкай верасні́цкае	верасні́цкага	верасні́цкіх
Д.	верасні́цкаму	верасні́цкай	верасні́цкаму	верасні́цкім
В.	верасні́цкі (неадуш.) верасні́цкага (адуш.)	верасні́цкую	верасні́цкае	верасні́цкія (неадуш.) верасні́цкіх (адуш.)
Т.	верасні́цкім	верасні́цкай верасні́цкаю	верасні́цкім	верасні́цкімі
М.	верасні́цкім	верасні́цкай	верасні́цкім	верасні́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

верасо́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	верасо́вы	верасо́вая	верасо́вае	верасо́выя
Р.	верасо́вага	верасо́вай верасо́вае	верасо́вага	верасо́вых
Д.	верасо́ваму	верасо́вай	верасо́ваму	верасо́вым
В.	верасо́вы (неадуш.) верасо́вага (адуш.)	верасо́вую	верасо́вае	верасо́выя (неадуш.) верасо́вых (адуш.)
Т.	верасо́вым	верасо́вай верасо́ваю	верасо́вым	верасо́вымі
М.	верасо́вым	верасо́вай	верасо́вым	верасо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

верасо́выя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

верасо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

верасо́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

вератні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вератры́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вераўча́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вераўча́ны	вераўча́ная	вераўча́нае	вераўча́ныя
Р.	вераўча́нага	вераўча́най вераўча́нае	вераўча́нага	вераўча́ных
Д.	вераўча́наму	вераўча́най	вераўча́наму	вераўча́ным
В.	вераўча́ны (неадуш.) вераўча́нага (адуш.)	вераўча́ную	вераўча́нае	вераўча́ныя (неадуш.) вераўча́ных (адуш.)
Т.	вераўча́ным	вераўча́най вераўча́наю	вераўча́ным	вераўча́нымі
М.	вераўча́ным	вераўча́най	вераўча́ным	вераўча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вераўча́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вераўча́ны	вераўча́ная	вераўча́нае	вераўча́ныя
Р.	вераўча́нага	вераўча́най вераўча́нае	вераўча́нага	вераўча́ных
Д.	вераўча́наму	вераўча́най	вераўча́наму	вераўча́ным
В.	вераўча́ны (неадуш.) вераўча́нага (адуш.)	вераўча́ную	вераўча́нае	вераўча́ныя (неадуш.) вераўча́ных (адуш.)
Т.	вераўча́ным	вераўча́най вераўча́наю	вераўча́ным	вераўча́нымі
М.	вераўча́ным	вераўча́най	вераўча́ным	вераўча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вераце́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum