прыпадо́бніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпадо́бню |
прыпадо́бнім |
| 2-я ас. |
прыпадо́бніш |
прыпадо́бніце |
| 3-я ас. |
прыпадо́бніць |
прыпадо́бняць |
| Прошлы час |
| м. |
прыпадо́бніў |
прыпадо́бнілі |
| ж. |
прыпадо́бніла |
| н. |
прыпадо́бніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпадо́бні |
прыпадо́бніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыпадо́бніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыпадыма́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыпадыма́нне |
| Р. |
прыпадыма́ння |
| Д. |
прыпадыма́нню |
| В. |
прыпадыма́нне |
| Т. |
прыпадыма́ннем |
| М. |
прыпадыма́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыпадыма́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпадыма́юся |
прыпадыма́емся |
| 2-я ас. |
прыпадыма́ешся |
прыпадыма́ецеся |
| 3-я ас. |
прыпадыма́ецца |
прыпадыма́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
прыпадыма́ўся |
прыпадыма́ліся |
| ж. |
прыпадыма́лася |
| н. |
прыпадыма́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпадыма́йся |
прыпадыма́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыпадыма́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыпадыма́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпадыма́ю |
прыпадыма́ем |
| 2-я ас. |
прыпадыма́еш |
прыпадыма́еце |
| 3-я ас. |
прыпадыма́е |
прыпадыма́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыпадыма́ў |
прыпадыма́лі |
| ж. |
прыпадыма́ла |
| н. |
прыпадыма́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпадыма́й |
прыпадыма́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыпадыма́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыпазва́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыпазва́нне |
| Р. |
прыпазва́ння |
| Д. |
прыпазва́нню |
| В. |
прыпазва́нне |
| Т. |
прыпазва́ннем |
| М. |
прыпазва́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыпазва́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыпазва́ны |
прыпазва́ная |
прыпазва́нае |
прыпазва́ныя |
| Р. |
прыпазва́нага |
прыпазва́най прыпазва́нае |
прыпазва́нага |
прыпазва́ных |
| Д. |
прыпазва́наму |
прыпазва́най |
прыпазва́наму |
прыпазва́ным |
| В. |
прыпазва́ны (неадуш.) прыпазва́нага (адуш.) |
прыпазва́ную |
прыпазва́нае |
прыпазва́ныя (неадуш.) прыпазва́ных (адуш.) |
| Т. |
прыпазва́ным |
прыпазва́най прыпазва́наю |
прыпазва́ным |
прыпазва́нымі |
| М. |
прыпазва́ным |
прыпазва́най |
прыпазва́ным |
прыпазва́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыпазва́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпазаву́ |
прыпазавё́м |
| 2-я ас. |
прыпазаве́ш |
прыпазавяце́ |
| 3-я ас. |
прыпазаве́ |
прыпазаву́ць |
| Прошлы час |
| м. |
прыпазва́ў |
прыпазва́лі |
| ж. |
прыпазва́ла |
| н. |
прыпазва́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпазаві́ |
прыпазаві́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыпазва́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыпа́зіць
‘выклікаць каго-небудзь у дарадцы, суадказчыкі’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпа́жу |
прыпа́зім |
| 2-я ас. |
прыпа́зіш |
прыпа́зіце |
| 3-я ас. |
прыпа́зіць |
прыпа́зяць |
| Прошлы час |
| м. |
прыпа́зіў |
прыпа́зілі |
| ж. |
прыпа́зіла |
| н. |
прыпа́зіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпа́зь |
прыпа́зьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыпа́зіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.