прыпа́дачны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
прыпа́дачны |
прыпа́дачныя |
| Р. |
прыпа́дачнага |
прыпа́дачных |
| Д. |
прыпа́дачнаму |
прыпа́дачным |
| В. |
прыпа́дачнага |
прыпа́дачных |
| Т. |
прыпа́дачным |
прыпа́дачнымі |
| М. |
прыпа́дачным |
прыпа́дачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыпа́дваць
‘прыкульгваць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпа́дваю |
прыпа́дваем |
| 2-я ас. |
прыпа́дваеш |
прыпа́дваеце |
| 3-я ас. |
прыпа́двае |
прыпа́дваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыпа́дваў |
прыпа́двалі |
| ж. |
прыпа́двала |
| н. |
прыпа́двала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпа́двай |
прыпа́двайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыпа́дваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыпадніма́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпадніма́юся |
прыпадніма́емся |
| 2-я ас. |
прыпадніма́ешся |
прыпадніма́ецеся |
| 3-я ас. |
прыпадніма́ецца |
прыпадніма́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
прыпадніма́ўся |
прыпадніма́ліся |
| ж. |
прыпадніма́лася |
| н. |
прыпадніма́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпадніма́йся |
прыпадніма́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыпадніма́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прыпадніма́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпадніма́ю |
прыпадніма́ем |
| 2-я ас. |
прыпадніма́еш |
прыпадніма́еце |
| 3-я ас. |
прыпадніма́е |
прыпадніма́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыпадніма́ў |
прыпадніма́лі |
| ж. |
прыпадніма́ла |
| н. |
прыпадніма́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыпадніма́й |
прыпадніма́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыпадніма́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.