эўтэкто́ід
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эўтэкто́ід |
эўтэкто́іды |
| Р. |
эўтэкто́іду |
эўтэкто́ідаў |
| Д. |
эўтэкто́іду |
эўтэкто́ідам |
| В. |
эўтэкто́ід |
эўтэкто́іды |
| Т. |
эўтэкто́ідам |
эўтэкто́ідамі |
| М. |
эўтэкто́ідзе |
эўтэкто́ідах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эўтэ́ктыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
эўтэ́ктыка |
| Р. |
эўтэ́ктыкі |
| Д. |
эўтэ́ктыцы |
| В. |
эўтэ́ктыку |
| Т. |
эўтэ́ктыкай эўтэ́ктыкаю |
| М. |
эўтэ́ктыцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
эўтэкты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эўтэкты́чны |
эўтэкты́чная |
эўтэкты́чнае |
эўтэкты́чныя |
| Р. |
эўтэкты́чнага |
эўтэкты́чнай эўтэкты́чнае |
эўтэкты́чнага |
эўтэкты́чных |
| Д. |
эўтэкты́чнаму |
эўтэкты́чнай |
эўтэкты́чнаму |
эўтэкты́чным |
| В. |
эўтэкты́чны (неадуш.) эўтэкты́чнага (адуш.) |
эўтэкты́чную |
эўтэкты́чнае |
эўтэкты́чныя (неадуш.) эўтэкты́чных (адуш.) |
| Т. |
эўтэкты́чным |
эўтэкты́чнай эўтэкты́чнаю |
эўтэкты́чным |
эўтэкты́чнымі |
| М. |
эўтэкты́чным |
эўтэкты́чнай |
эўтэкты́чным |
эўтэкты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
эўфані́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эўфані́чны |
эўфані́чная |
эўфані́чнае |
эўфані́чныя |
| Р. |
эўфані́чнага |
эўфані́чнай эўфані́чнае |
эўфані́чнага |
эўфані́чных |
| Д. |
эўфані́чнаму |
эўфані́чнай |
эўфані́чнаму |
эўфані́чным |
| В. |
эўфані́чны (неадуш.) эўфані́чнага (адуш.) |
эўфані́чную |
эўфані́чнае |
эўфані́чныя (неадуш.) эўфані́чных (адуш.) |
| Т. |
эўфані́чным |
эўфані́чнай эўфані́чнаю |
эўфані́чным |
эўфані́чнымі |
| М. |
эўфані́чным |
эўфані́чнай |
эўфані́чным |
эўфані́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
эўфані́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
эўфані́я |
| Р. |
эўфані́і |
| Д. |
эўфані́і |
| В. |
эўфані́ю |
| Т. |
эўфані́яй эўфані́яю |
| М. |
эўфані́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эўфемі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эўфемі́зм |
эўфемі́змы |
| Р. |
эўфемі́зма |
эўфемі́змаў |
| Д. |
эўфемі́зму |
эўфемі́змам |
| В. |
эўфемі́зм |
эўфемі́змы |
| Т. |
эўфемі́змам |
эўфемі́змамі |
| М. |
эўфемі́зме |
эўфемі́змах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эўфемісты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| эўфемісты́чна |
эўфемісты́чней |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.