Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя

энігматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. энігматы́чны энігматы́чная энігматы́чнае энігматы́чныя
Р. энігматы́чнага энігматы́чнай
энігматы́чнае		 энігматы́чнага энігматы́чных
Д. энігматы́чнаму энігматы́чнай энігматы́чнаму энігматы́чным
В. энігматы́чны (неадуш.)
энігматы́чнага (адуш.)		 энігматы́чную энігматы́чнае энігматы́чныя (неадуш.)
энігматы́чных (адуш.)
Т. энігматы́чным энігматы́чнай
энігматы́чнаю		 энігматы́чным энігматы́чнымі
М. энігматы́чным энігматы́чнай энігматы́чным энігматы́чных

Крыніцы: piskunou2012.

э́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. э́нка э́нкі
Р. э́нкі э́нак
Д. э́нцы э́нкам
В. э́нку э́нак
Т. э́нкай
э́нкаю		 э́нкамі
М. э́нцы э́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

энкавэды́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. энкавэды́ст энкавэды́сты
Р. энкавэды́ста энкавэды́стаў
Д. энкавэды́сту энкавэды́стам
В. энкавэды́ста энкавэды́стаў
Т. энкавэды́стам энкавэды́стамі
М. энкавэды́сце энкавэды́стах

Крыніцы: piskunou2012.

энкавэдэ́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. энкавэдэ́шнік энкавэдэ́шнікі
Р. энкавэдэ́шніка энкавэдэ́шнікаў
Д. энкавэдэ́шніку энкавэдэ́шнікам
В. энкавэдэ́шніка энкавэдэ́шнікаў
Т. энкавэдэ́шнікам энкавэдэ́шнікамі
М. энкавэдэ́шніку энкавэдэ́шніках

Крыніцы: piskunou2012.

энка́ўстыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. энка́ўстыка
Р. энка́ўстыкі
Д. энка́ўстыцы
В. энка́ўстыку
Т. энка́ўстыкай
энка́ўстыкаю
М. энка́ўстыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

энкаўсты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. энкаўсты́чны энкаўсты́чная энкаўсты́чнае энкаўсты́чныя
Р. энкаўсты́чнага энкаўсты́чнай
энкаўсты́чнае		 энкаўсты́чнага энкаўсты́чных
Д. энкаўсты́чнаму энкаўсты́чнай энкаўсты́чнаму энкаўсты́чным
В. энкаўсты́чны (неадуш.)
энкаўсты́чнага (адуш.)		 энкаўсты́чную энкаўсты́чнае энкаўсты́чныя (неадуш.)
энкаўсты́чных (адуш.)
Т. энкаўсты́чным энкаўсты́чнай
энкаўсты́чнаю		 энкаўсты́чным энкаўсты́чнымі
М. энкаўсты́чным энкаўсты́чнай энкаўсты́чным энкаўсты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

энкла́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. энкла́ў энкла́вы
Р. энкла́ва энкла́ваў
Д. энкла́ву энкла́вам
В. энкла́ў энкла́вы
Т. энкла́вам энкла́вамі
М. энкла́ве энкла́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

энклі́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. энклі́за
Р. энклі́зы
Д. энклі́зе
В. энклі́зу
Т. энклі́зай
энклі́заю
М. энклі́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

энклі́тыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. энклі́тыка энклі́тыкі
Р. энклі́тыкі энклі́тык
Д. энклі́тыцы энклі́тыкам
В. энклі́тыку энклі́тыкі
Т. энклі́тыкай
энклі́тыкаю		 энклі́тыкамі
М. энклі́тыцы энклі́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

энкліты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. энкліты́чны энкліты́чная энкліты́чнае энкліты́чныя
Р. энкліты́чнага энкліты́чнай
энкліты́чнае		 энкліты́чнага энкліты́чных
Д. энкліты́чнаму энкліты́чнай энкліты́чнаму энкліты́чным
В. энкліты́чны (неадуш.)
энкліты́чнага (адуш.)		 энкліты́чную энкліты́чнае энкліты́чныя (неадуш.)
энкліты́чных (адуш.)
Т. энкліты́чным энкліты́чнай
энкліты́чнаю		 энкліты́чным энкліты́чнымі
М. энкліты́чным энкліты́чнай энкліты́чным энкліты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.