Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-

рэўматалагі́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
рэўматалагі́чна - -

рэўматалагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэўматалагі́чны рэўматалагі́чная рэўматалагі́чнае рэўматалагі́чныя
Р. рэўматалагі́чнага рэўматалагі́чнай
рэўматалагі́чнае		 рэўматалагі́чнага рэўматалагі́чных
Д. рэўматалагі́чнаму рэўматалагі́чнай рэўматалагі́чнаму рэўматалагі́чным
В. рэўматалагі́чны (неадуш.)
рэўматалагі́чнага (адуш.)		 рэўматалагі́чную рэўматалагі́чнае рэўматалагі́чныя (неадуш.)
рэўматалагі́чных (адуш.)
Т. рэўматалагі́чным рэўматалагі́чнай
рэўматалагі́чнаю		 рэўматалагі́чным рэўматалагі́чнымі
М. рэўматалагі́чным рэўматалагі́чнай рэўматалагі́чным рэўматалагі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэўматало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэўматало́гія
Р. рэўматало́гіі
Д. рэўматало́гіі
В. рэўматало́гію
Т. рэўматало́гіяй
рэўматало́гіяю
М. рэўматало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэўмато́ідны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэўмато́ідны рэўмато́ідная рэўмато́іднае рэўмато́ідныя
Р. рэўмато́іднага рэўмато́іднай
рэўмато́іднае		 рэўмато́іднага рэўмато́ідных
Д. рэўмато́іднаму рэўмато́іднай рэўмато́іднаму рэўмато́ідным
В. рэўмато́ідны (неадуш.)
рэўмато́іднага (адуш.)		 рэўмато́ідную рэўмато́іднае рэўмато́ідныя (неадуш.)
рэўмато́ідных (адуш.)
Т. рэўмато́ідным рэўмато́іднай
рэўмато́іднаю		 рэўмато́ідным рэўмато́іднымі
М. рэўмато́ідным рэўмато́іднай рэўмато́ідным рэўмато́ідных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

рэўмато́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэўмато́лаг рэўмато́лагі
Р. рэўмато́лага рэўмато́лагаў
Д. рэўмато́лагу рэўмато́лагам
В. рэўмато́лага рэўмато́лагаў
Т. рэўмато́лагам рэўмато́лагамі
М. рэўмато́лагу рэўмато́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэўматы́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рэўматы́зм
Р. рэўматы́зму
Д. рэўматы́зму
В. рэўматы́зм
Т. рэўматы́змам
М. рэўматы́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэўма́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэўма́тык рэўма́тыкі
Р. рэўма́тыка рэўма́тыкаў
Д. рэўма́тыку рэўма́тыкам
В. рэўма́тыка рэўма́тыкаў
Т. рэўма́тыкам рэўма́тыкамі
М. рэўма́тыку рэўма́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэўматы́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэўматы́чка рэўматы́чкі
Р. рэўматы́чкі рэўматы́чак
Д. рэўматы́чцы рэўматы́чкам
В. рэўматы́чку рэўматы́чак
Т. рэўматы́чкай
рэўматы́чкаю		 рэўматы́чкамі
М. рэўматы́чцы рэўматы́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

рэўматы́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
рэўматы́чна - -

рэўматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэўматы́чны рэўматы́чная рэўматы́чнае рэўматы́чныя
Р. рэўматы́чнага рэўматы́чнай
рэўматы́чнае		 рэўматы́чнага рэўматы́чных
Д. рэўматы́чнаму рэўматы́чнай рэўматы́чнаму рэўматы́чным
В. рэўматы́чны (неадуш.)
рэўматы́чнага (адуш.)		 рэўматы́чную рэўматы́чнае рэўматы́чныя (неадуш.)
рэўматы́чных (адуш.)
Т. рэўматы́чным рэўматы́чнай
рэўматы́чнаю		 рэўматы́чным рэўматы́чнымі
М. рэўматы́чным рэўматы́чнай рэўматы́чным рэўматы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.