Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

няўто́мна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няўто́мна	-	-

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няўто́мнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

няўто́мны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўто́мны	няўто́мная	няўто́мнае	няўто́мныя
Р.	няўто́мнага	няўто́мнай няўто́мнае	няўто́мнага	няўто́мных
Д.	няўто́мнаму	няўто́мнай	няўто́мнаму	няўто́мным
В.	няўто́мны (неадуш.) няўто́мнага (адуш.)	няўто́мную	няўто́мнае	няўто́мныя (неадуш.) няўто́мных (адуш.)
Т.	няўто́мным	няўто́мнай няўто́мнаю	няўто́мным	няўто́мнымі
М.	няўто́мным	няўто́мнай	няўто́мным	няўто́мных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

няўтра́тна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няўтра́тна	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няўтра́тнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

няўтра́тны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўтра́тны	няўтра́тная	няўтра́тнае	няўтра́тныя
Р.	няўтра́тнага	няўтра́тнай няўтра́тнае	няўтра́тнага	няўтра́тных
Д.	няўтра́тнаму	няўтра́тнай	няўтра́тнаму	няўтра́тным
В.	няўтра́тны (неадуш.) няўтра́тнага (адуш.)	няўтра́тную	няўтра́тнае	няўтра́тныя (неадуш.) няўтра́тных (адуш.)
Т.	няўтра́тным	няўтра́тнай няўтра́тнаю	няўтра́тным	няўтра́тнымі
М.	няўтра́тным	няўтра́тнай	няўтра́тным	няўтра́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няўтры́маны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўтры́маны	няўтры́маная	няўтры́манае	няўтры́маныя
Р.	няўтры́манага	няўтры́манай няўтры́манае	няўтры́манага	няўтры́маных
Д.	няўтры́манаму	няўтры́манай	няўтры́манаму	няўтры́маным
В.	няўтры́маны (неадуш.) няўтры́манага (адуш.)	няўтры́маную	няўтры́манае	няўтры́маныя (неадуш.) няўтры́маных (адуш.)
Т.	няўтры́маным	няўтры́манай няўтры́манаю	няўтры́маным	няўтры́манымі
М.	няўтры́маным	няўтры́манай	няўтры́маным	няўтры́маных

Крыніцы: piskunou2012.

няўтры́маны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўтры́маны	няўтры́маная	няўтры́манае	няўтры́маныя
Р.	няўтры́манага	няўтры́манай няўтры́манае	няўтры́манага	няўтры́маных
Д.	няўтры́манаму	няўтры́манай	няўтры́манаму	няўтры́маным
В.	няўтры́маны (неадуш.) няўтры́манага (адуш.)	няўтры́маную	няўтры́манае	няўтры́маныя (неадуш.) няўтры́маных (адуш.)
Т.	няўтры́маным	няўтры́манай няўтры́манаю	няўтры́маным	няўтры́манымі
М.	няўтры́маным	няўтры́манай	няўтры́маным	няўтры́маных

Крыніцы: piskunou2012.

няўтры́мна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няўтры́мна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

няўтры́мнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum