Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя

няўме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. няўме́нне
Р. няўме́ння
Д. няўме́нню
В. няўме́нне
Т. няўме́ннем
М. няўме́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

няўме́ру

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
няўме́ру - -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўмо́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
няўмо́льна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няўмо́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. няўмо́льнасць
Р. няўмо́льнасці
Д. няўмо́льнасці
В. няўмо́льнасць
Т. няўмо́льнасцю
М. няўмо́льнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўмо́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўмо́льны няўмо́льная няўмо́льнае няўмо́льныя
Р. няўмо́льнага няўмо́льнай
няўмо́льнае		 няўмо́льнага няўмо́льных
Д. няўмо́льнаму няўмо́льнай няўмо́льнаму няўмо́льным
В. няўмо́льны (неадуш.)
няўмо́льнага (адуш.)		 няўмо́льную няўмо́льнае няўмо́льныя (неадуш.)
няўмо́льных (адуш.)
Т. няўмо́льным няўмо́льнай
няўмо́льнаю		 няўмо́льным няўмо́льнымі
М. няўмо́льным няўмо́льнай няўмо́льным няўмо́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўмо́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўмо́льны няўмо́льная няўмо́льнае няўмо́льныя
Р. няўмо́льнага няўмо́льнай
няўмо́льнае		 няўмо́льнага няўмо́льных
Д. няўмо́льнаму няўмо́льнай няўмо́льнаму няўмо́льным
В. няўмо́льны (неадуш.)
няўмо́льнага (адуш.)		 няўмо́льную няўмо́льнае няўмо́льныя (неадуш.)
няўмо́льных (адуш.)
Т. няўмо́льным няўмо́льнай
няўмо́льнаю		 няўмо́льным няўмо́льнымі
М. няўмо́льным няўмо́льнай няўмо́льным няўмо́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўмо́ўчна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
няўмо́ўчна - -

Крыніцы: piskunou2012.

няўмо́ўчны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўмо́ўчны няўмо́ўчная няўмо́ўчнае няўмо́ўчныя
Р. няўмо́ўчнага няўмо́ўчнай
няўмо́ўчнае		 няўмо́ўчнага няўмо́ўчных
Д. няўмо́ўчнаму няўмо́ўчнай няўмо́ўчнаму няўмо́ўчным
В. няўмо́ўчны (неадуш.)
няўмо́ўчнага (адуш.)		 няўмо́ўчную няўмо́ўчнае няўмо́ўчныя (неадуш.)
няўмо́ўчных (адуш.)
Т. няўмо́ўчным няўмо́ўчнай
няўмо́ўчнаю		 няўмо́ўчным няўмо́ўчнымі
М. няўмо́ўчным няўмо́ўчнай няўмо́ўчным няўмо́ўчных

Крыніцы: piskunou2012.

няўмы́сля

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
няўмы́сля - -

Крыніцы: piskunou2012.

няўмы́снасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. няўмы́снасць
Р. няўмы́снасці
Д. няўмы́снасці
В. няўмы́снасць
Т. няўмы́снасцю
М. няўмы́снасці

Крыніцы: piskunou2012.