сынкава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			сынку́ю | 
			сынку́ем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			сынку́еш | 
			сынку́еце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			сынку́е | 
			сынку́юць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			сынкава́ў | 
			сынкава́лі | 
		
		
			| ж. | 
			сынкава́ла | 
		
		
			| н. | 
			сынкава́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			сынку́й | 
			сынку́йце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			сынку́ючы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
Сы́нкавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
		
	
		
			 | 
			
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			Сы́нкавічы | 
			
		
			| Р. | 
			Сы́нкавіч Сы́нкавічаў | 
			
		
			| Д. | 
			Сы́нкавічам | 
			
		
			| В. | 
			Сы́нкавічы | 
			
		
			| Т. | 
			Сы́нкавічамі | 
			
		
			| М. | 
			Сы́нкавічах | 
			
		
 
	
сыно́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			сыно́к | 
			сынкі́ | 
			
		
			| Р. | 
			сынка́ | 
			сынко́ў | 
			
		
			| Д. | 
			сынку́ | 
			сынка́м | 
			
		
			| В. | 
			сынка́ | 
			сынко́ў | 
			
		
			| Т. | 
			сынко́м | 
			сынка́мі | 
			
		
			| М. | 
			сынку́ | 
			сынка́х | 
			
		
			| Кл. | 
			сы́нку | 
			- | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
сыно́ўні
прыметнік, прыналежны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			сыно́ўні | 
					сыно́ўняя | 
					сыно́ўняе | 
					сыно́ўнія | 
					
		
			| Р. | 
			сыно́ўняга | 
					сыно́ўняй сыно́ўняе | 
					сыно́ўняга | 
					сыно́ўніх | 
					
		
			| Д. | 
			сыно́ўняму | 
					сыно́ўняй | 
					сыно́ўняму | 
					сыно́ўнім | 
					
		
			| В. | 
			сыно́ўні (неадуш.) сыно́ўняга (адуш.) | 
					сыно́ўнюю | 
					сыно́ўняе | 
					сыно́ўнія (неадуш.) сыно́ўніх (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			сыно́ўнім | 
					сыно́ўняй сыно́ўняю | 
					сыно́ўнім | 
					сыно́ўнімі | 
					
		
			| М. | 
			сыно́ўнім | 
					сыно́ўняй | 
					сыно́ўнім | 
					сыно́ўніх | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
сыно́ўскі
прыметнік, адносны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			сыно́ўскі | 
					сыно́ўская | 
					сыно́ўскае | 
					сыно́ўскія | 
					
		
			| Р. | 
			сыно́ўскага | 
					сыно́ўскай сыно́ўскае | 
					сыно́ўскага | 
					сыно́ўскіх | 
					
		
			| Д. | 
			сыно́ўскаму | 
					сыно́ўскай | 
					сыно́ўскаму | 
					сыно́ўскім | 
					
		
			| В. | 
			сыно́ўскі (неадуш.) сыно́ўскага (адуш.) | 
					сыно́ўскую | 
					сыно́ўскае | 
					сыно́ўскія (неадуш.) сыно́ўскіх (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			сыно́ўскім | 
					сыно́ўскай сыно́ўскаю | 
					сыно́ўскім | 
					сыно́ўскімі | 
					
		
			| М. | 
			сыно́ўскім | 
					сыно́ўскай | 
					сыно́ўскім | 
					сыно́ўскіх | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
сыно́чак
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			сыно́чак | 
			сыно́чкі | 
			
		
			| Р. | 
			сыно́чка | 
			сыно́чкаў | 
			
		
			| Д. | 
			сыно́чку | 
			сыно́чкам | 
			
		
			| В. | 
			сыно́чка | 
			сыно́чкаў | 
			
		
			| Т. | 
			сыно́чкам | 
			сыно́чкамі | 
			
		
			| М. | 
			сыно́чку | 
			сыно́чках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
сыну́ля
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			сыну́ля | 
			сыну́лі | 
			
		
			| Р. | 
			сыну́лі | 
			сыну́ляў | 
			
		
			| Д. | 
			сыну́лю | 
			сыну́лям | 
			
		
			| В. | 
			сыну́лю | 
			сыну́ляў | 
			
		
			| Т. | 
			сыну́лем | 
			сыну́лямі | 
			
		
			| М. | 
			сыну́лю | 
			сыну́лях | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012.
сы́нчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			сы́нчык | 
			
		
			| Р. | 
			сы́нчыка | 
			
		
			| Д. | 
			сы́нчыку | 
			
		
			| В. | 
			сы́нчыка | 
			
		
			| Т. | 
			сы́нчыкам | 
			
		
			| М. | 
			сы́нчыку | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.