хліпу́чы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хліпу́чы |
хліпу́чая |
хліпу́чае |
хліпу́чыя |
| Р. |
хліпу́чага |
хліпу́чай хліпу́чае |
хліпу́чага |
хліпу́чых |
| Д. |
хліпу́чаму |
хліпу́чай |
хліпу́чаму |
хліпу́чым |
| В. |
хліпу́чы (неадуш.) хліпу́чага (адуш.) |
хліпу́чую |
хліпу́чае |
хліпу́чыя (неадуш.) хліпу́чых (адуш.) |
| Т. |
хліпу́чым |
хліпу́чай хліпу́чаю |
хліпу́чым |
хліпу́чымі |
| М. |
хліпу́чым |
хліпу́чай |
хліпу́чым |
хліпу́чых |
Крыніцы:
piskunou2012.
хліпце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
хліпце́нне |
| Р. |
хліпце́ння |
| Д. |
хліпце́нню |
| В. |
хліпце́нне |
| Т. |
хліпце́ннем |
| М. |
хліпце́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
хліпце́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хліпчу́ |
хліпці́м |
| 2-я ас. |
хліпці́ш |
хліпціце́ |
| 3-я ас. |
хліпці́ць |
хліпця́ць |
| Прошлы час |
| м. |
хліпце́ў |
хліпце́лі |
| ж. |
хліпце́ла |
| н. |
хліпце́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хліпці́ |
хліпці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
хліпцячы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
хліпяслі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
хліпяслі́васць |
| Р. |
хліпяслі́васці |
| Д. |
хліпяслі́васці |
| В. |
хліпяслі́васць |
| Т. |
хліпяслі́васцю |
| М. |
хліпяслі́васці |
Крыніцы:
piskunou2012.
хлісну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хлісну́ся |
хліснё́мся |
| 2-я ас. |
хлісне́шся |
хлісняце́ся |
| 3-я ас. |
хлісне́цца |
хлісну́цца |
| Прошлы час |
| м. |
хлісну́ўся |
хлісну́ліся |
| ж. |
хлісну́лася |
| н. |
хлісну́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хлісні́ся |
хлісні́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
хлісну́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
хлісну́ць
‘кульнуць, хапіць гарэлкі і пад. (хліснуць што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хлісну́ |
хліснё́м |
| 2-я ас. |
хлісне́ш |
хлісняце́ |
| 3-я ас. |
хлісне́ |
хлісну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
хлісну́ў |
хлісну́лі |
| ж. |
хлісну́ла |
| н. |
хлісну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хлісні́ |
хлісні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
хлісну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Хліставі́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Хліставі́чы |
| Р. |
Хліставі́ч Хліставі́чаў |
| Д. |
Хліставі́чам |
| В. |
Хліставі́чы |
| Т. |
Хліставі́чамі |
| М. |
Хліставі́чах |
хліста́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
хліста́нне |
| Р. |
хліста́ння |
| Д. |
хліста́нню |
| В. |
хліста́нне |
| Т. |
хліста́ннем |
| М. |
хліста́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
хлістану́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хлістану́ |
хлістанё́м |
| 2-я ас. |
хлістане́ш |
хлістаняце́ |
| 3-я ас. |
хлістане́ |
хлістану́ць |
| Прошлы час |
| м. |
хлістану́ў |
хлістану́лі |
| ж. |
хлістану́ла |
| н. |
хлістану́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хлістані́ |
хлістані́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
хлістану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.