нікуды́шны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нікуды́шны |
нікуды́шная |
нікуды́шнае |
нікуды́шныя |
| Р. |
нікуды́шнага |
нікуды́шнай нікуды́шнае |
нікуды́шнага |
нікуды́шных |
| Д. |
нікуды́шнаму |
нікуды́шнай |
нікуды́шнаму |
нікуды́шным |
| В. |
нікуды́шны (неадуш.) нікуды́шнага (адуш.) |
нікуды́шную |
нікуды́шнае |
нікуды́шныя (неадуш.) нікуды́шных (адуш.) |
| Т. |
нікуды́шным |
нікуды́шнай нікуды́шнаю |
нікуды́шным |
нікуды́шнымі |
| М. |
нікуды́шным |
нікуды́шнай |
нікуды́шным |
нікуды́шных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нікчы́мнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нікчы́мнасць |
нікчы́мнасці |
| Р. |
нікчы́мнасці |
нікчы́мнасцяў нікчы́мнасцей |
| Д. |
нікчы́мнасці |
нікчы́мнасцям |
| В. |
нікчы́мнасць |
нікчы́мнасці |
| Т. |
нікчы́мнасцю |
нікчы́мнасцямі |
| М. |
нікчы́мнасці |
нікчы́мнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
нікчэ́міць
‘рабіць каго-небудзь, што-небудзь нікчэмным’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нікчэ́млю |
нікчэ́мім |
| 2-я ас. |
нікчэ́міш |
нікчэ́міце |
| 3-я ас. |
нікчэ́міць |
нікчэ́мяць |
| Прошлы час |
| м. |
нікчэ́міў |
нікчэ́мілі |
| ж. |
нікчэ́міла |
| н. |
нікчэ́міла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нікчэ́м |
нікчэ́мце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
нікчэ́мячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нікчэ́мна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| нікчэ́мна |
нікчэ́мней |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
нікчэ́мнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нікчэ́мнасць |
| Р. |
нікчэ́мнасці |
| Д. |
нікчэ́мнасці |
| В. |
нікчэ́мнасць |
| Т. |
нікчэ́мнасцю |
| М. |
нікчэ́мнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нікчэ́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нікчэ́мнік |
нікчэ́мнікі |
| Р. |
нікчэ́мніка |
нікчэ́мнікаў |
| Д. |
нікчэ́мніку |
нікчэ́мнікам |
| В. |
нікчэ́мніка |
нікчэ́мнікаў |
| Т. |
нікчэ́мнікам |
нікчэ́мнікамі |
| М. |
нікчэ́мніку |
нікчэ́мніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нікчэ́мніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нікчэ́мніца |
нікчэ́мніцы |
| Р. |
нікчэ́мніцы |
нікчэ́мніц |
| Д. |
нікчэ́мніцы |
нікчэ́мніцам |
| В. |
нікчэ́мніцу |
нікчэ́мніц |
| Т. |
нікчэ́мніцай нікчэ́мніцаю |
нікчэ́мніцамі |
| М. |
нікчэ́мніцы |
нікчэ́мніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нікчэ́мніць
‘рабіць каго-небудзь, што-небудзь нікчэмным’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нікчэ́мню |
нікчэ́мнім |
| 2-я ас. |
нікчэ́мніш |
нікчэ́мніце |
| 3-я ас. |
нікчэ́мніць |
нікчэ́мняць |
| Прошлы час |
| м. |
нікчэ́мніў |
нікчэ́мнілі |
| ж. |
нікчэ́мніла |
| н. |
нікчэ́мніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нікчэ́мні |
нікчэ́мніце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
нікчэ́мнячы |
Крыніцы:
piskunou2012.