грыміро́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
грыміро́вачны |
грыміро́вачная |
грыміро́вачнае |
грыміро́вачныя |
Р. |
грыміро́вачнага |
грыміро́вачнай грыміро́вачнае |
грыміро́вачнага |
грыміро́вачных |
Д. |
грыміро́вачнаму |
грыміро́вачнай |
грыміро́вачнаму |
грыміро́вачным |
В. |
грыміро́вачны (неадуш.) грыміро́вачнага (адуш.) |
грыміро́вачную |
грыміро́вачнае |
грыміро́вачныя (неадуш.) грыміро́вачных (адуш.) |
Т. |
грыміро́вачным |
грыміро́вачнай грыміро́вачнаю |
грыміро́вачным |
грыміро́вачнымі |
М. |
грыміро́вачным |
грыміро́вачнай |
грыміро́вачным |
грыміро́вачных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
грыміро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
грыміро́ўка |
Р. |
грыміро́ўкі |
Д. |
грыміро́ўцы |
В. |
грыміро́ўку |
Т. |
грыміро́ўкай грыміро́ўкаю |
М. |
грыміро́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
грыміро́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
грыміро́ўшчык |
грыміро́ўшчыкі |
Р. |
грыміро́ўшчыка |
грыміро́ўшчыкаў |
Д. |
грыміро́ўшчыку |
грыміро́ўшчыкам |
В. |
грыміро́ўшчыка |
грыміро́ўшчыкаў |
Т. |
грыміро́ўшчыкам |
грыміро́ўшчыкамі |
М. |
грыміро́ўшчыку |
грыміро́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
грыміро́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
грыміро́ўшчыца |
грыміро́ўшчыцы |
Р. |
грыміро́ўшчыцы |
грыміро́ўшчыц |
Д. |
грыміро́ўшчыцы |
грыміро́ўшчыцам |
В. |
грыміро́ўшчыцу |
грыміро́ўшчыц |
Т. |
грыміро́ўшчыцай грыміро́ўшчыцаю |
грыміро́ўшчыцамі |
М. |
грыміро́ўшчыцы |
грыміро́ўшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гры́мканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гры́мканне |
Р. |
гры́мкання |
Д. |
гры́мканню |
В. |
гры́мканне |
Т. |
гры́мканнем |
М. |
гры́мканні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гры́мкаць
‘ствараць шум, грукат’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гры́мкаю |
гры́мкаем |
2-я ас. |
гры́мкаеш |
гры́мкаеце |
3-я ас. |
гры́мкае |
гры́мкаюць |
Прошлы час |
м. |
гры́мкаў |
гры́мкалі |
ж. |
гры́мкала |
н. |
гры́мкала |
Загадны лад |
2-я ас. |
гры́мкай |
гры́мкайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гры́мкаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гры́мкнуць
‘стварыць шум, грукат’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гры́мкну |
гры́мкнем |
2-я ас. |
гры́мкнеш |
гры́мкнеце |
3-я ас. |
гры́мкне |
гры́мкнуць |
Прошлы час |
м. |
гры́мкнуў |
гры́мкнулі |
ж. |
гры́мкнула |
н. |
гры́мкнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
гры́мкні |
гры́мкніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
гры́мкнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
грымлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
грымлі́вы |
грымлі́вая |
грымлі́вае |
грымлі́выя |
Р. |
грымлі́вага |
грымлі́вай грымлі́вае |
грымлі́вага |
грымлі́вых |
Д. |
грымлі́ваму |
грымлі́вай |
грымлі́ваму |
грымлі́вым |
В. |
грымлі́вы (неадуш.) грымлі́вага (адуш.) |
грымлі́вую |
грымлі́вае |
грымлі́выя (неадуш.) грымлі́вых (адуш.) |
Т. |
грымлі́вым |
грымлі́вай грымлі́ваю |
грымлі́вым |
грымлі́вымі |
М. |
грымлі́вым |
грымлі́вай |
грымлі́вым |
грымлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гры́мнуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гры́мнуся |
гры́мнемся |
2-я ас. |
гры́мнешся |
гры́мнецеся |
3-я ас. |
гры́мнецца |
гры́мнуцца |
Прошлы час |
м. |
гры́мнуўся |
гры́мнуліся |
ж. |
гры́мнулася |
н. |
гры́мнулася |
Загадны лад |
2-я ас. |
гры́мніся |
гры́мніцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
гры́мнуўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.