Абі́дземля
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Абі́дземля |
| Р. |
Абі́дземлі |
| Д. |
Абі́дземлі |
| В. |
Абі́дземлю |
| Т. |
Абі́дземляй Абі́дземляю |
| М. |
Абі́дземлі |
Абі́дзіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Абі́дзіна |
| Р. |
Абі́дзіна |
| Д. |
Абі́дзіну |
| В. |
Абі́дзіна |
| Т. |
Абі́дзінам |
| М. |
Абі́дзіне |
абіеці́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абіеці́н |
| Р. |
абіеці́ну |
| Д. |
абіеці́ну |
| В. |
абіеці́н |
| Т. |
абіеці́нам |
| М. |
абіеці́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
абізга́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абізга́л |
абізга́лы |
| Р. |
абізга́ла |
абізга́лаў |
| Д. |
абізга́лу |
абізга́лам |
| В. |
абізга́ла |
абізга́лаў |
| Т. |
абізга́лам |
абізга́ламі |
| М. |
абізга́ле |
абізга́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
абіле́ціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абіле́чуся |
абіле́цімся |
| 2-я ас. |
абіле́цішся |
абіле́ціцеся |
| 3-я ас. |
абіле́ціцца |
абіле́цяцца |
| Прошлы час |
| м. |
абіле́ціўся |
абіле́ціліся |
| ж. |
абіле́цілася |
| н. |
абіле́цілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абіле́цься |
абіле́цьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
абіле́ціўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
абіле́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абіле́чу |
абіле́цім |
| 2-я ас. |
абіле́ціш |
абіле́ціце |
| 3-я ас. |
абіле́ціць |
абіле́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
абіле́ціў |
абіле́цілі |
| ж. |
абіле́ціла |
| н. |
абіле́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абіле́ць |
абіле́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
абіле́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абіле́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абіле́чаны |
абіле́чаная |
абіле́чанае |
абіле́чаныя |
| Р. |
абіле́чанага |
абіле́чанай абіле́чанае |
абіле́чанага |
абіле́чаных |
| Д. |
абіле́чанаму |
абіле́чанай |
абіле́чанаму |
абіле́чаным |
| В. |
абіле́чаны (неадуш.) абіле́чанага (адуш.) |
абіле́чаную |
абіле́чанае |
абіле́чаныя (неадуш.) абіле́чаных (адуш.) |
| Т. |
абіле́чаным |
абіле́чанай абіле́чанаю |
абіле́чаным |
абіле́чанымі |
| М. |
абіле́чаным |
абіле́чанай |
абіле́чаным |
абіле́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
абіле́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абіле́чванне |
| Р. |
абіле́чвання |
| Д. |
абіле́чванню |
| В. |
абіле́чванне |
| Т. |
абіле́чваннем |
| М. |
абіле́чванні |
Крыніцы:
piskunou2012.