беспрыназо́ўнікава
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
беспрыназо́ўнікава |
- |
- |
беспрыназо́ўнікавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
беспрыназо́ўнікавы |
беспрыназо́ўнікавая |
беспрыназо́ўнікавае |
беспрыназо́ўнікавыя |
Р. |
беспрыназо́ўнікавага |
беспрыназо́ўнікавай беспрыназо́ўнікавае |
беспрыназо́ўнікавага |
беспрыназо́ўнікавых |
Д. |
беспрыназо́ўнікаваму |
беспрыназо́ўнікавай |
беспрыназо́ўнікаваму |
беспрыназо́ўнікавым |
В. |
беспрыназо́ўнікавы (неадуш.) беспрыназо́ўнікавага (адуш.) |
беспрыназо́ўнікавую |
беспрыназо́ўнікавае |
беспрыназо́ўнікавыя (неадуш.) беспрыназо́ўнікавых (адуш.) |
Т. |
беспрыназо́ўнікавым |
беспрыназо́ўнікавай беспрыназо́ўнікаваю |
беспрыназо́ўнікавым |
беспрыназо́ўнікавымі |
М. |
беспрыназо́ўнікавым |
беспрыназо́ўнікавай |
беспрыназо́ўнікавым |
беспрыназо́ўнікавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
беспрыну́кнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
беспрыну́кнасць |
Р. |
беспрыну́кнасці |
Д. |
беспрыну́кнасці |
В. |
беспрыну́кнасць |
Т. |
беспрыну́кнасцю |
М. |
беспрыну́кнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
беспрынцы́пна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
беспрынцы́пна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012.
беспрынцы́пнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
беспрынцы́пнасць |
Р. |
беспрынцы́пнасці |
Д. |
беспрынцы́пнасці |
В. |
беспрынцы́пнасць |
Т. |
беспрынцы́пнасцю |
М. |
беспрынцы́пнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012.