індуктава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
індуктава́ны |
індуктава́ная |
індуктава́нае |
індуктава́ныя |
| Р. |
індуктава́нага |
індуктава́най індуктава́нае |
індуктава́нага |
індуктава́ных |
| Д. |
індуктава́наму |
індуктава́най |
індуктава́наму |
індуктава́ным |
| В. |
індуктава́ны (неадуш.) індуктава́нага (адуш.) |
індуктава́ную |
індуктава́нае |
індуктава́ныя (неадуш.) індуктава́ных (адуш.) |
| Т. |
індуктава́ным |
індуктава́най індуктава́наю |
індуктава́ным |
індуктава́нымі |
| М. |
індуктава́ным |
індуктава́най |
індуктава́ным |
індуктава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
індуктава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
індукту́ецца |
індукту́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
індуктава́ўся |
індуктава́ліся |
| ж. |
індуктава́лася |
| н. |
індуктава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
індукту́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
індуктава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
індукту́ецца |
індукту́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
індуктава́ўся |
індуктава́ліся |
| ж. |
індуктава́лася |
| н. |
індуктава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
індуктава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
індуктава́ць
‘абумовіць (абумоўліваць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
індукту́ю |
індукту́ем |
| 2-я ас. |
індукту́еш |
індукту́еце |
| 3-я ас. |
індукту́е |
індукту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
індуктава́ў |
індуктава́лі |
| ж. |
індуктава́ла |
| н. |
індуктава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
індукту́й |
індукту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
індукту́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
індуктава́ць
‘абумовіць (абумоўліваць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
індукту́ю |
індукту́ем |
| 2-я ас. |
індукту́еш |
індукту́еце |
| 3-я ас. |
індукту́е |
індукту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
індуктава́ў |
індуктава́лі |
| ж. |
індуктава́ла |
| н. |
індуктава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
індукту́й |
індукту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
індуктава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
інду́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інду́ктар |
інду́ктары |
| Р. |
інду́ктара |
інду́ктараў |
| Д. |
інду́ктару |
інду́ктарам |
| В. |
інду́ктар |
інду́ктары |
| Т. |
інду́ктарам |
інду́ктарамі |
| М. |
інду́ктары |
інду́ктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інду́ктарны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
інду́ктарны |
інду́ктарная |
інду́ктарнае |
інду́ктарныя |
| Р. |
інду́ктарнага |
інду́ктарнай інду́ктарнае |
інду́ктарнага |
інду́ктарных |
| Д. |
інду́ктарнаму |
інду́ктарнай |
інду́ктарнаму |
інду́ктарным |
| В. |
інду́ктарны (неадуш.) інду́ктарнага (адуш.) |
інду́ктарную |
інду́ктарнае |
інду́ктарныя (неадуш.) інду́ктарных (адуш.) |
| Т. |
інду́ктарным |
інду́ктарнай інду́ктарнаю |
інду́ктарным |
інду́ктарнымі |
| М. |
інду́ктарным |
інду́ктарнай |
інду́ктарным |
інду́ктарных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
індуктатэрмі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
індуктатэрмі́я |
| Р. |
індуктатэрмі́і |
| Д. |
індуктатэрмі́і |
| В. |
індуктатэрмі́ю |
| Т. |
індуктатэрмі́яй індуктатэрмі́яю |
| М. |
індуктатэрмі́і |
Крыніцы:
piskunou2012.
індуктыві́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
індуктыві́зм |
| Р. |
індуктыві́зму |
| Д. |
індуктыві́зму |
| В. |
індуктыві́зм |
| Т. |
індуктыві́змам |
| М. |
індуктыві́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.