індуктава́ць
‘абумовіць (абумоўліваць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| індукту́ю | індукту́ем | |
| індукту́еш | індукту́еце | |
| індукту́е | індукту́юць | |
| Прошлы час | ||
| індуктава́ў | індуктава́лі | |
| індуктава́ла | ||
| індуктава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| індукту́й | індукту́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| індуктава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)