франкмасо́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
франкмасо́н |
франкмасо́ны |
Р. |
франкмасо́на |
франкмасо́наў |
Д. |
франкмасо́ну |
франкмасо́нам |
В. |
франкмасо́на |
франкмасо́наў |
Т. |
франкмасо́нам |
франкмасо́намі |
М. |
франкмасо́не |
франкмасо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
франкмасо́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
франкмасо́нка |
франкмасо́нкі |
Р. |
франкмасо́нкі |
франкмасо́нак |
Д. |
франкмасо́нцы |
франкмасо́нкам |
В. |
франкмасо́нку |
франкмасо́нак |
Т. |
франкмасо́нкай франкмасо́нкаю |
франкмасо́нкамі |
М. |
франкмасо́нцы |
франкмасо́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
франкмасо́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
франкмасо́нскі |
франкмасо́нская |
франкмасо́нскае |
франкмасо́нскія |
Р. |
франкмасо́нскага |
франкмасо́нскай франкмасо́нскае |
франкмасо́нскага |
франкмасо́нскіх |
Д. |
франкмасо́нскаму |
франкмасо́нскай |
франкмасо́нскаму |
франкмасо́нскім |
В. |
франкмасо́нскі (неадуш.) франкмасо́нскага (адуш.) |
франкмасо́нскую |
франкмасо́нскае |
франкмасо́нскія (неадуш.) франкмасо́нскіх (адуш.) |
Т. |
франкмасо́нскім |
франкмасо́нскай франкмасо́нскаю |
франкмасо́нскім |
франкмасо́нскімі |
М. |
франкмасо́нскім |
франкмасо́нскай |
франкмасо́нскім |
франкмасо́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
франкмасо́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
франкмасо́нства |
Р. |
франкмасо́нства |
Д. |
франкмасо́нству |
В. |
франкмасо́нства |
Т. |
франкмасо́нствам |
М. |
франкмасо́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Франко́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Франко́ва |
Р. |
Франко́ва |
Д. |
Франко́ву |
В. |
Франко́ва |
Т. |
Франко́вам |
М. |
Франко́ве |
Франко́нава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Франко́нава |
Р. |
Франко́нава |
Д. |
Франко́наву |
В. |
Франко́нава |
Т. |
Франко́навам |
М. |
Франко́наве |
фра́нкскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
фра́нкскі |
фра́нкская |
фра́нкскае |
фра́нкскія |
Р. |
фра́нкскага |
фра́нкскай фра́нкскае |
фра́нкскага |
фра́нкскіх |
Д. |
фра́нкскаму |
фра́нкскай |
фра́нкскаму |
фра́нкскім |
В. |
фра́нкскі (неадуш.) фра́нкскага (адуш.) |
фра́нкскую |
фра́нкскае |
фра́нкскія (неадуш.) фра́нкскіх (адуш.) |
Т. |
фра́нкскім |
фра́нкскай фра́нкскаю |
фра́нкскім |
фра́нкскімі |
М. |
фра́нкскім |
фра́нкскай |
фра́нкскім |
фра́нкскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Фра́нкфурт
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Фра́нкфурт |
Р. |
Фра́нкфурта |
Д. |
Фра́нкфурту |
В. |
Фра́нкфурт |
Т. |
Фра́нкфуртам |
М. |
Фра́нкфурце |