Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ступе́ньчата

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
ступе́ньчата	-	-

ступе́ньчатасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ступе́ньчаты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ступе́ньчаты	ступе́ньчатая	ступе́ньчатае	ступе́ньчатыя
Р.	ступе́ньчатага	ступе́ньчатай ступе́ньчатае	ступе́ньчатага	ступе́ньчатых
Д.	ступе́ньчатаму	ступе́ньчатай	ступе́ньчатаму	ступе́ньчатым
В.	ступе́ньчаты (неадуш.) ступе́ньчатага (адуш.)	ступе́ньчатую	ступе́ньчатае	ступе́ньчатыя (неадуш.) ступе́ньчатых (адуш.)
Т.	ступе́ньчатым	ступе́ньчатай ступе́ньчатаю	ступе́ньчатым	ступе́ньчатымі
М.	ступе́ньчатым	ступе́ньчатай	ступе́ньчатым	ступе́ньчатых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ступенява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ступенява́ць

‘узводзіць што-небудзь у ступень’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

сту́піца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ступі́цца

‘стаць тупым’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ступі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ступі́чава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Сту́пішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Verbum