прэпарава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прэпару́ю |
праэпару́ем |
2-я ас. |
прэпару́еш |
прэпару́еце |
3-я ас. |
прэпару́е |
прэпару́юць |
Прошлы час |
м. |
прэпарава́ў |
прэпарава́лі |
ж. |
прэпарава́ла |
н. |
прэпарава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
прэпару́й |
прэпару́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
прэпарава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэпара́т
‘рэчыва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэпара́т |
прэпара́ты |
Р. |
прэпара́ту |
прэпара́таў |
Д. |
прэпара́ту |
прэпара́там |
В. |
прэпара́т |
прэпара́ты |
Т. |
прэпара́там |
прэпара́тамі |
М. |
прэпара́це |
прэпара́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэпара́т
‘частка арганізма, падрыхтаванага для даследавання’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэпара́т |
прэпара́ты |
Р. |
прэпара́та |
прэпара́таў |
Д. |
прэпара́ту |
прэпара́там |
В. |
прэпара́т |
прэпара́ты |
Т. |
прэпара́там |
прэпара́тамі |
М. |
прэпара́це |
прэпара́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэпара́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэпара́тар |
прэпара́тары |
Р. |
прэпара́тара |
прэпара́тараў |
Д. |
прэпара́тару |
прэпара́тарам |
В. |
прэпара́тара |
прэпара́тараў |
Т. |
прэпара́тарам |
прэпара́тарамі |
М. |
прэпара́тару |
прэпара́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэпара́тарка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэпара́тарка |
прэпара́таркі |
Р. |
прэпара́таркі |
прэпара́тарак |
Д. |
прэпара́тарцы |
прэпара́таркам |
В. |
прэпара́тарку |
прэпара́тарак |
Т. |
прэпара́таркай прэпара́таркаю |
прэпара́таркамі |
М. |
прэпара́тарцы |
прэпара́тарках |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэпара́тарская
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
ж. |
- |
Н. |
прэпара́тарская |
прэпара́тарскія |
Р. |
прэпара́тарскай |
прэпара́тарскіх |
Д. |
прэпара́тарскай |
прэпара́тарскім |
В. |
прэпара́тарскую |
прэпара́тарскія |
Т. |
прэпара́тарскай прэпара́тарскаю |
прэпара́тарскімі |
М. |
прэпара́тарскай |
прэпара́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
прэпара́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэпара́тарскі |
прэпара́тарская |
прэпара́тарскае |
прэпара́тарскія |
Р. |
прэпара́тарскага |
прэпара́тарскай прэпара́тарскае |
прэпара́тарскага |
прэпара́тарскіх |
Д. |
прэпара́тарскаму |
прэпара́тарскай |
прэпара́тарскаму |
прэпара́тарскім |
В. |
прэпара́тарскі (неадуш.) прэпара́тарскага (адуш.) |
прэпара́тарскую |
прэпара́тарскае |
прэпара́тарскія (неадуш.) прэпара́тарскіх (адуш.) |
Т. |
прэпара́тарскім |
прэпара́тарскай прэпара́тарскаю |
прэпара́тарскім |
прэпара́тарскімі |
М. |
прэпара́тарскім |
прэпара́тарскай |
прэпара́тарскім |
прэпара́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэпара́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэпара́тны |
прэпара́тная |
прэпара́тнае |
прэпара́тныя |
Р. |
прэпара́тнага |
прэпара́тнай прэпара́тнае |
прэпара́тнага |
прэпара́тных |
Д. |
прэпара́тнаму |
прэпара́тнай |
прэпара́тнаму |
прэпара́тным |
В. |
прэпара́тны (неадуш.) прэпара́тнага (адуш.) |
прэпара́тную |
прэпара́тнае |
прэпара́тныя (неадуш.) прэпара́тных (адуш.) |
Т. |
прэпара́тным |
прэпара́тнай прэпара́тнаю |
прэпара́тным |
прэпара́тнымі |
М. |
прэпара́тным |
прэпара́тнай |
прэпара́тным |
прэпара́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэпара́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэпара́тчык |
прэпара́тчыкі |
Р. |
прэпара́тчыка |
прэпара́тчыкаў |
Д. |
прэпара́тчыку |
прэпара́тчыкам |
В. |
прэпара́тчыка |
прэпара́тчыкаў |
Т. |
прэпара́тчыкам |
прэпара́тчыкамі |
М. |
прэпара́тчыку |
прэпара́тчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэпараты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэпараты́ўны |
прэпараты́ўная |
прэпараты́ўнае |
прэпараты́ўныя |
Р. |
прэпараты́ўнага |
прэпараты́ўнай прэпараты́ўнае |
прэпараты́ўнага |
прэпараты́ўных |
Д. |
прэпараты́ўнаму |
прэпараты́ўнай |
прэпараты́ўнаму |
прэпараты́ўным |
В. |
прэпараты́ўны (неадуш.) прэпараты́ўнага (адуш.) |
прэпараты́ўную |
прэпараты́ўнае |
прэпараты́ўныя (неадуш.) прэпараты́ўных (адуш.) |
Т. |
прэпараты́ўным |
прэпараты́ўнай прэпараты́ўнаю |
прэпараты́ўным |
прэпараты́ўнымі |
М. |
прэпараты́ўным |
прэпараты́ўнай |
прэпараты́ўным |
прэпараты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.