журбо́ціць
‘выклікаць у каго-небудзь журбу; прыўносіць журбу ў што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
журбо́чу |
журбо́цім |
2-я ас. |
журбо́ціш |
журбо́ціце |
3-я ас. |
журбо́ціць |
журбо́цяць |
Прошлы час |
м. |
журбо́ціў |
журбо́цілі |
ж. |
журбо́ціла |
н. |
журбо́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
журбо́ць |
журбо́цьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
журбо́цячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
журката́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
журко́ча |
журко́чуць |
Прошлы час |
м. |
журката́ў |
журката́лі |
ж. |
журката́ла |
н. |
журката́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
журко́чучы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
журкатлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
журкатлі́вы |
журкатлі́вая |
журкатлі́вае |
журкатлі́выя |
Р. |
журкатлі́вага |
журкатлі́вай журкатлі́вае |
журкатлі́вага |
журкатлі́вых |
Д. |
журкатлі́ваму |
журкатлі́вай |
журкатлі́ваму |
журкатлі́вым |
В. |
журкатлі́вы (неадуш.) журкатлі́вага (адуш.) |
журкатлі́вую |
журкатлі́вае |
журкатлі́выя (неадуш.) журкатлі́вых (адуш.) |
Т. |
журкатлі́вым |
журкатлі́вай журкатлі́ваю |
журкатлі́вым |
журкатлі́вымі |
М. |
журкатлі́вым |
журкатлі́вай |
журкатлі́вым |
журкатлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
журлі́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
журлі́ва |
журлі́вей |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
журлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
журлі́васць |
Р. |
журлі́васці |
Д. |
журлі́васці |
В. |
журлі́васць |
Т. |
журлі́васцю |
М. |
журлі́васці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
журлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
журлі́вы |
журлі́вая |
журлі́вае |
журлі́выя |
Р. |
журлі́вага |
журлі́вай журлі́вае |
журлі́вага |
журлі́вых |
Д. |
журлі́ваму |
журлі́вай |
журлі́ваму |
журлі́вым |
В. |
журлі́вы (неадуш.) журлі́вага (адуш.) |
журлі́вую |
журлі́вае |
журлі́выя (неадуш.) журлі́вых (адуш.) |
Т. |
журлі́вым |
журлі́вай журлі́ваю |
журлі́вым |
журлі́вымі |
М. |
журлі́вым |
журлі́вай |
журлі́вым |
журлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
журна́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
журна́л |
журна́лы |
Р. |
журна́ла |
журна́лаў |
Д. |
журна́лу |
журна́лам |
В. |
журна́л |
журна́лы |
Т. |
журна́лам |
журна́ламі |
М. |
журна́ле |
журна́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
журналіза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
журналіза́цыя |
Р. |
журналіза́цыі |
Д. |
журналіза́цыі |
В. |
журналіза́цыю |
Т. |
журналіза́цыяй журналіза́цыяю |
М. |
журналіза́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
журналі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
журналі́зм |
Р. |
журналі́зму |
Д. |
журналі́зму |
В. |
журналі́зм |
Т. |
журналі́змам |
М. |
журналі́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.
журналі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
журналі́ст |
журналі́сты |
Р. |
журналі́ста |
журналі́стаў |
Д. |
журналі́сту |
журналі́стам |
В. |
журналі́ста |
журналі́стаў |
Т. |
журналі́стам |
журналі́стамі |
М. |
журналі́сце |
журналі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.