грымаце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
грымаце́нне |
Р. |
грымаце́ння |
Д. |
грымаце́нню |
В. |
грымаце́нне |
Т. |
грымаце́ннем |
М. |
грымаце́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
грымаце́ць
‘ствараць шум, грукат’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
грымачу́ |
грымаці́м |
2-я ас. |
грымаці́ш |
грымаціце́ |
3-я ас. |
грымаці́ць |
грымаця́ць |
Прошлы час |
м. |
грымаце́ў |
грымаце́лі |
ж. |
грымаце́ла |
н. |
грымаце́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
грымаці́ |
грымаці́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
грымо́цячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гры́маць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гры́маю |
гры́маем |
2-я ас. |
гры́маеш |
гры́маеце |
3-я ас. |
гры́мае |
гры́маюць |
Прошлы час |
м. |
гры́маў |
гры́малі |
ж. |
гры́мала |
н. |
гры́мала |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гры́маючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
грыме́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
грымі́ць |
грымя́ць |
Прошлы час |
м. |
грыме́ў |
грыме́лі |
ж. |
грыме́ла |
н. |
грыме́ла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
грымё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
грымё́р |
грымё́ры |
Р. |
грымё́ра |
грымё́раў |
Д. |
грымё́ру |
грымё́рам |
В. |
грымё́ра |
грымё́раў |
Т. |
грымё́рам |
грымё́рамі |
М. |
грымё́ру |
грымё́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
грымё́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
грымё́рка |
грымё́ркі |
Р. |
грымё́ркі |
грымё́рак |
Д. |
грымё́рцы |
грымё́ркам |
В. |
грымё́рку |
грымё́рак |
Т. |
грымё́ркай грымё́ркаю |
грымё́ркамі |
М. |
грымё́рцы |
грымё́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
грымё́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
грымё́рка |
грымё́ркі |
Р. |
грымё́ркі |
грымё́рак |
Д. |
грымё́рцы |
грымё́ркам |
В. |
грымё́рку |
грымё́ркі |
Т. |
грымё́ркай грымё́ркаю |
грымё́ркамі |
М. |
грымё́рцы |
грымё́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996.
грымё́рная
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
ж. |
- |
Н. |
грымё́рная |
грымё́рныя |
Р. |
грымё́рнай |
грымё́рных |
Д. |
грымё́рнай |
грымё́рным |
В. |
грымё́рную |
грымё́рныя |
Т. |
грымё́рнай грымё́рнаю |
грымё́рнымі |
М. |
грымё́рнай |
грымё́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
грымё́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
грымё́рны |
грымё́рная |
грымё́рнае |
грымё́рныя |
Р. |
грымё́рнага |
грымё́рнай грымё́рнае |
грымё́рнага |
грымё́рных |
Д. |
грымё́рнаму |
грымё́рнай |
грымё́рнаму |
грымё́рным |
В. |
грымё́рны (неадуш.) грымё́рнага (адуш.) |
грымё́рную |
грымё́рнае |
грымё́рныя (неадуш.) грымё́рных (адуш.) |
Т. |
грымё́рным |
грымё́рнай грымё́рнаю |
грымё́рным |
грымё́рнымі |
М. |
грымё́рным |
грымё́рнай |
грымё́рным |
грымё́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.