Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяшчу́нна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
вяшчу́нна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

вяшчу́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вяшчу́нны	вяшчу́нная	вяшчу́ннае	вяшчу́нныя
Р.	вяшчу́ннага	вяшчу́ннай вяшчу́ннае	вяшчу́ннага	вяшчу́нных
Д.	вяшчу́ннаму	вяшчу́ннай	вяшчу́ннаму	вяшчу́нным
В.	вяшчу́нны (неадуш.) вяшчу́ннага (адуш.)	вяшчу́нную	вяшчу́ннае	вяшчу́нныя (неадуш.) вяшчу́нных (адуш.)
Т.	вяшчу́нным	вяшчу́ннай вяшчу́ннаю	вяшчу́нным	вяшчу́ннымі
М.	вяшчу́нным	вяшчу́ннай	вяшчу́нным	вяшчу́нных

Крыніцы: piskunou2012.

вяшчу́ння

‘жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́ння

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́нскі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вяшчу́нскі	вяшчу́нская	вяшчу́нскае	вяшчу́нскія
Р.	вяшчу́нскага	вяшчу́нскай вяшчу́нскае	вяшчу́нскага	вяшчу́нскіх
Д.	вяшчу́нскаму	вяшчу́нскай	вяшчу́нскаму	вяшчу́нскім
В.	вяшчу́нскі (неадуш.) вяшчу́нскага (адуш.)	вяшчу́нскую	вяшчу́нскае	вяшчу́нскія (неадуш.) вяшчу́нскіх (адуш.)
Т.	вяшчу́нскім	вяшчу́нскай вяшчу́нскаю	вяшчу́нскім	вяшчу́нскімі
М.	вяшчу́нскім	вяшчу́нскай	вяшчу́нскім	вяшчу́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

вяшчу́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вяшчу́нскі	вяшчу́нская	вяшчу́нскае	вяшчу́нскія
Р.	вяшчу́нскага	вяшчу́нскай вяшчу́нскае	вяшчу́нскага	вяшчу́нскіх
Д.	вяшчу́нскаму	вяшчу́нскай	вяшчу́нскаму	вяшчу́нскім
В.	вяшчу́нскі (неадуш.) вяшчу́нскага (адуш.)	вяшчу́нскую	вяшчу́нскае	вяшчу́нскія (неадуш.) вяшчу́нскіх (адуш.)
Т.	вяшчу́нскім	вяшчу́нскай вяшчу́нскаю	вяшчу́нскім	вяшчу́нскімі
М.	вяшчу́нскім	вяшчу́нскай	вяшчу́нскім	вяшчу́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

вяшчу́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́ха

‘жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

вяшчу́ха

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Вяшэ́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Verbum