вяшчу́ха
‘жанчына’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вяшчу́ха | вяшчу́хі | |
| вяшчу́хі | вяшчу́х | |
| вяшчу́се | вяшчу́хам | |
| вяшчу́ху | вяшчу́х | |
| вяшчу́хай вяшчу́хаю |
вяшчу́хамі | |
| вяшчу́се | вяшчу́хах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннівяшчу́ха
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вяшчу́ха | вяшчу́хі | |
| вяшчу́хі | вяшчу́х | |
| вяшчу́се | вяшчу́хам | |
| вяшчу́ху | вяшчу́хі | |
| вяшчу́хай вяшчу́хаю |
вяшчу́хамі | |
| вяшчу́се | вяшчу́хах |
Крыніцы:
Вяшэ́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Вяшэ́ўка | |
| Вяшэ́ўкі | |
| Вяшэ́ўцы | |
| Вяшэ́ўку | |
| Вяшэ́ўкай Вяшэ́ўкаю |
|
| Вяшэ́ўцы |