Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в д ж з н о т у ф ы э

а б в г д е ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -

Рэ́вут

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Рэ́вут
Р.	Рэ́вута
Д.	Рэ́вуту
В.	Рэ́вут
Т.	Рэ́вутам
М.	Рэ́вуце

Рэ́вуты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Рэ́вуты
Р.	Рэ́вутаў
Д.	Рэ́вутам
В.	Рэ́вуты
Т.	Рэ́вутамі
М.	Рэ́вутах

рэвю́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

	адз.	мн.
Н.	рэвю́	рэвю́
Р.	рэвю́	рэвю́
Д.	рэвю́	рэвю́
В.	рэвю́	рэвю́
Т.	рэвю́	рэвю́
М.	рэвю́	рэвю́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.