Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

рэўматы́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	рэўматы́чны	рэўматы́чная	рэўматы́чнае	рэўматы́чныя
Р.	рэўматы́чнага	рэўматы́чнай рэўматы́чнае	рэўматы́чнага	рэўматы́чных
Д.	рэўматы́чнаму	рэўматы́чнай	рэўматы́чнаму	рэўматы́чным
В.	рэўматы́чны (неадуш.) рэўматы́чнага (адуш.)	рэўматы́чную	рэўматы́чнае	рэўматы́чныя (неадуш.) рэўматы́чных (адуш.)
Т.	рэўматы́чным	рэўматы́чнай рэўматы́чнаю	рэўматы́чным	рэўматы́чнымі
М.	рэўматы́чным	рэўматы́чнай	рэўматы́чным	рэўматы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэ́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рэўтрыбуна́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

рэўтылізацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	рэўтылізацы́йны	рэўтылізацы́йная	рэўтылізацы́йнае	рэўтылізацы́йныя
Р.	рэўтылізацы́йнага	рэўтылізацы́йнай рэўтылізацы́йнае	рэўтылізацы́йнага	рэўтылізацы́йных
Д.	рэўтылізацы́йнаму	рэўтылізацы́йнай	рэўтылізацы́йнаму	рэўтылізацы́йным
В.	рэўтылізацы́йны (неадуш.) рэўтылізацы́йнага (адуш.)	рэўтылізацы́йную	рэўтылізацы́йнае	рэўтылізацы́йныя (неадуш.) рэўтылізацы́йных (адуш.)
Т.	рэўтылізацы́йным	рэўтылізацы́йнай рэўтылізацы́йнаю	рэўтылізацы́йным	рэўтылізацы́йнымі
М.	рэўтылізацы́йным	рэўтылізацы́йнай	рэўтылізацы́йным	рэўтылізацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

рэўтыліза́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	рэўтыліза́цыя
Р.	рэўтыліза́цыі
Д.	рэўтыліза́цыі
В.	рэўтыліза́цыю
Т.	рэўтыліза́цыяй рэўтыліза́цыяю
М.	рэўтыліза́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

рэфакцы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	рэфакцы́йны	рэфакцы́йная	рэфакцы́йнае	рэфакцы́йныя
Р.	рэфакцы́йнага	рэфакцы́йнай рэфакцы́йнае	рэфакцы́йнага	рэфакцы́йных
Д.	рэфакцы́йнаму	рэфакцы́йнай	рэфакцы́йнаму	рэфакцы́йным
В.	рэфакцы́йны (неадуш.) рэфакцы́йнага (адуш.)	рэфакцы́йную	рэфакцы́йнае	рэфакцы́йныя (неадуш.) рэфакцы́йных (адуш.)
Т.	рэфакцы́йным	рэфакцы́йнай рэфакцы́йнаю	рэфакцы́йным	рэфакцы́йнымі
М.	рэфакцы́йным	рэфакцы́йнай	рэфакцы́йным	рэфакцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

рэфа́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

рэфармава́на

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
рэфармава́на	-	-

рэфармава́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

рэфармава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum