вы́шыкаваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́шыкаваны |
вы́шыкаваная |
вы́шыкаванае |
вы́шыкаваныя |
| Р. |
вы́шыкаванага |
вы́шыкаванай вы́шыкаванае |
вы́шыкаванага |
вы́шыкаваных |
| Д. |
вы́шыкаванаму |
вы́шыкаванай |
вы́шыкаванаму |
вы́шыкаваным |
| В. |
вы́шыкаваны (неадуш.) вы́шыкаванага (адуш.) |
вы́шыкаваную |
вы́шыкаванае |
вы́шыкаваныя (неадуш.) вы́шыкаваных (адуш.) |
| Т. |
вы́шыкаваным |
вы́шыкаванай вы́шыкаванаю |
вы́шыкаваным |
вы́шыкаванымі |
| М. |
вы́шыкаваным |
вы́шыкаванай |
вы́шыкаваным |
вы́шыкаваных |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́шыкавацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́шыкуюся |
вы́шыкуемся |
| 2-я ас. |
вы́шыкуешся |
вы́шыкуецеся |
| 3-я ас. |
вы́шыкуецца |
вы́шыкуюцца |
| Прошлы час |
| м. |
вы́шыкаваўся |
вы́шыкаваліся |
| ж. |
вы́шыкавалася |
| н. |
вы́шыкавалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́шыкуйся |
вы́шыкуйцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́шыкаваўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́шыкаваць
‘упрыгожыць, удасканаліць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́шыкую |
вы́шыкуем |
| 2-я ас. |
вы́шыкуеш |
вы́шыкуеце |
| 3-я ас. |
вы́шыкуе |
вы́шыкуюць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́шыкаваў |
вы́шыкавалі |
| ж. |
вы́шыкавала |
| н. |
вы́шыкавала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́шыкуй |
вы́шыкуйце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́шыкаваўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вышы́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вышы́нка |
вышы́нкі |
| Р. |
вышы́нкі |
вышы́нак |
| Д. |
вышы́нцы |
вышы́нкам |
| В. |
вышы́нку |
вышы́нкі |
| Т. |
вышы́нкай вышы́нкаю |
вышы́нкамі |
| М. |
вышы́нцы |
вышы́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вышы́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вышы́ннасць |
| Р. |
вышы́ннасці |
| Д. |
вышы́ннасці |
| В. |
вышы́ннасць |
| Т. |
вышы́ннасцю |
| М. |
вышы́ннасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
вышы́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вышы́ннік |
вышы́ннікі |
| Р. |
вышы́нніка |
вышы́ннікаў |
| Д. |
вышы́нніку |
вышы́ннікам |
| В. |
вышы́нніка |
вышы́ннікаў |
| Т. |
вышы́ннікам |
вышы́ннікамі |
| М. |
вышы́нніку |
вышы́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.