прэцэсі́раваць
‘зрушвацца паводле восі аб'екта, які варочаецца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
прэцэсі́руе |
прэцэсі́руюць |
Прошлы час |
м. |
прэцэсі́раваў |
прэцэсі́равалі |
ж. |
прэцэсі́равала |
н. |
прэцэсі́равала |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прэцэсі́руючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэцэ́сія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэцэ́сія |
Р. |
прэцэ́сіі |
Д. |
прэцэ́сіі |
В. |
прэцэ́сію |
Т. |
прэцэ́сіяй прэцэ́сіяю |
М. |
прэцэ́сіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэ́ч
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
прэ́ч |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэюды́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэюды́цыя |
прэюды́цыі |
Р. |
прэюды́цыі |
прэюды́цый |
Д. |
прэюды́цыі |
прэюды́цыям |
В. |
прэюды́цыю |
прэюды́цыі |
Т. |
прэюды́цыяй прэюды́цыяю |
прэюды́цыямі |
М. |
прэюды́цыі |
прэюды́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэюдыцыя́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэюдыцыя́льнасць |
Р. |
прэюдыцыя́льнасці |
Д. |
прэюдыцыя́льнасці |
В. |
прэюдыцыя́льнасць |
Т. |
прэюдыцыя́льнасцю |
М. |
прэюдыцыя́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.