абду́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абду́м |
| Р. |
абду́му |
| Д. |
абду́му |
| В. |
абду́м |
| Т. |
абду́мам |
| М. |
абду́ме |
Крыніцы:
piskunou2012.
абду́мана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| абду́мана |
абду́маней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абду́манасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абду́манасць |
| Р. |
абду́манасці |
| Д. |
абду́манасці |
| В. |
абду́манасць |
| Т. |
абду́манасцю |
| М. |
абду́манасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абду́маны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абду́маны |
абду́маная |
абду́манае |
абду́маныя |
| Р. |
абду́манага |
абду́манай абду́манае |
абду́манага |
абду́маных |
| Д. |
абду́манаму |
абду́манай |
абду́манаму |
абду́маным |
| В. |
абду́маны (неадуш.) абду́манага (адуш.) |
абду́маную |
абду́манае |
абду́маныя (неадуш.) абду́маных (адуш.) |
| Т. |
абду́маным |
абду́манай абду́манаю |
абду́маным |
абду́манымі |
| М. |
абду́маным |
абду́манай |
абду́маным |
абду́маных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абду́маны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абду́маны |
абду́маная |
абду́манае |
абду́маныя |
| Р. |
абду́манага |
абду́манай абду́манае |
абду́манага |
абду́маных |
| Д. |
абду́манаму |
абду́манай |
абду́манаму |
абду́маным |
| В. |
абду́маны (неадуш.) абду́манага (адуш.) |
абду́маную |
абду́манае |
абду́маныя (неадуш.) абду́маных (адуш.) |
| Т. |
абду́маным |
абду́манай абду́манаю |
абду́маным |
абду́манымі |
| М. |
абду́маным |
абду́манай |
абду́маным |
абду́маных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абду́маны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абду́маны |
абду́маная |
абду́манае |
абду́маныя |
| Р. |
абду́манага |
абду́манай абду́манае |
абду́манага |
абду́маных |
| Д. |
абду́манаму |
абду́манай |
абду́манаму |
абду́маным |
| В. |
абду́маны (неадуш.) абду́манага (адуш.) |
абду́маную |
абду́манае |
абду́маныя (неадуш.) абду́маных (адуш.) |
| Т. |
абду́маным |
абду́манай абду́манаю |
абду́маным |
абду́манымі |
| М. |
абду́маным |
абду́манай |
абду́маным |
абду́маных |
Кароткая форма: абду́мана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абду́мацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абду́маюся |
абду́маемся |
| 2-я ас. |
абду́маешся |
абду́маецеся |
| 3-я ас. |
абду́маецца |
абду́маюцца |
| Прошлы час |
| м. |
абду́маўся |
абду́маліся |
| ж. |
абду́малася |
| н. |
абду́малася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абду́майся |
абду́майцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
абду́маўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абду́маць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абду́маю |
абду́маем |
| 2-я ас. |
абду́маеш |
абду́маеце |
| 3-я ас. |
абду́мае |
абду́маюць |
| Прошлы час |
| м. |
абду́маў |
абду́малі |
| ж. |
абду́мала |
| н. |
абду́мала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абду́май |
абду́майце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
абду́маўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абду́мванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абду́мванне |
| Р. |
абду́мвання |
| Д. |
абду́мванню |
| В. |
абду́мванне |
| Т. |
абду́мваннем |
| М. |
абду́мванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.