вы́шкалены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			вы́шкалены | 
					вы́шкаленая | 
					вы́шкаленае | 
					вы́шкаленыя | 
					
		
			| Р. | 
			вы́шкаленага | 
					вы́шкаленай вы́шкаленае | 
					вы́шкаленага | 
					вы́шкаленых | 
					
		
			| Д. | 
			вы́шкаленаму | 
					вы́шкаленай | 
					вы́шкаленаму | 
					вы́шкаленым | 
					
		
			| В. | 
			вы́шкалены (неадуш.) вы́шкаленага (адуш.) | 
					вы́шкаленую | 
					вы́шкаленае | 
					вы́шкаленыя (неадуш.) вы́шкаленых (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			вы́шкаленым | 
					вы́шкаленай вы́шкаленаю | 
					вы́шкаленым | 
					вы́шкаленымі | 
					
		
			| М. | 
			вы́шкаленым | 
					вы́шкаленай | 
					вы́шкаленым | 
					вы́шкаленых | 
					
		
 
	Кароткая форма: вы́шкалена.
	Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
вы́шкаліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
		| Будучы час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			вы́шкалю | 
			вы́шкалім | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			вы́шкаліш | 
			вы́шкаліце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			вы́шкаліць | 
			вы́шкаляць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			вы́шкаліў | 
			вы́шкалілі | 
		
		
			| ж. | 
			вы́шкаліла | 
		
		
			| н. | 
			вы́шкаліла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			вы́шкалі | 
			вы́шкаліце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| прош. час | 
			вы́шкаліўшы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
вышкаманта́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			вышкаманта́жнік | 
			вышкаманта́жнікі | 
			
		
			| Р. | 
			вышкаманта́жніка | 
			вышкаманта́жнікаў | 
			
		
			| Д. | 
			вышкаманта́жніку | 
			вышкаманта́жнікам | 
			
		
			| В. | 
			вышкаманта́жніка | 
			вышкаманта́жнікаў | 
			
		
			| Т. | 
			вышкаманта́жнікам | 
			вышкаманта́жнікамі | 
			
		
			| М. | 
			вышкаманта́жніку | 
			вышкаманта́жніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
вышкаманта́жны
прыметнік, адносны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			вышкаманта́жны | 
					вышкаманта́жная | 
					вышкаманта́жнае | 
					вышкаманта́жныя | 
					
		
			| Р. | 
			вышкаманта́жнага | 
					вышкаманта́жнай вышкаманта́жнае | 
					вышкаманта́жнага | 
					вышкаманта́жных | 
					
		
			| Д. | 
			вышкаманта́жнаму | 
					вышкаманта́жнай | 
					вышкаманта́жнаму | 
					вышкаманта́жным | 
					
		
			| В. | 
			вышкаманта́жны (неадуш.) вышкаманта́жнага (адуш.) | 
					вышкаманта́жную | 
					вышкаманта́жнае | 
					вышкаманта́жныя (неадуш.) вышкаманта́жных (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			вышкаманта́жным | 
					вышкаманта́жнай вышкаманта́жнаю | 
					вышкаманта́жным | 
					вышкаманта́жнымі | 
					
		
			| М. | 
			вышкаманта́жным | 
					вышкаманта́жнай | 
					вышкаманта́жным | 
					вышкаманта́жных | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsbm1984.
Вы́шкаўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			Вы́шкаўка | 
			
		
			| Р. | 
			Вы́шкаўкі | 
			
		
			| Д. | 
			Вы́шкаўцы | 
			
		
			| В. | 
			Вы́шкаўку | 
			
		
			| Т. | 
			Вы́шкаўкай Вы́шкаўкаю | 
			
		
			| М. | 
			Вы́шкаўцы | 
			
		
 
	
Вы́шкаў-Бу́рыцкае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
		
			
			
			| н. | 
			
			
	
	
		
			| Н. | 
			Вы́шкаў-Бу́рыцкае | 
					
		
			| Р. | 
			Вы́шкаў-Бу́рыцкага | 
					
		
			| Д. | 
			Вы́шкаў-Бу́рыцкаму | 
					
		
			| В. | 
			Вы́шкаў-Бу́рыцкае | 
					
		
			| Т. | 
			Вы́шкаў-Бу́рыцкім | 
					
		
			| М. | 
			Вы́шкаў-Бу́рыцкім | 
					
		
 
	
вы́шкі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
		
	
		
			 | 
			
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			вы́шкі | 
			
		
			| Р. | 
			вы́шак | 
			
		
			| Д. | 
			вы́шкам | 
			
		
			| В. | 
			вы́шкі | 
			
		
			| Т. | 
			вы́шкамі | 
			
		
			| М. | 
			вы́шках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012,
		sbm2012.
вы́шклены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			вы́шклены | 
					вы́шкленая | 
					вы́шкленае | 
					вы́шкленыя | 
					
		
			| Р. | 
			вы́шкленага | 
					вы́шкленай вы́шкленае | 
					вы́шкленага | 
					вы́шкленых | 
					
		
			| Д. | 
			вы́шкленаму | 
					вы́шкленай | 
					вы́шкленаму | 
					вы́шкленым | 
					
		
			| В. | 
			вы́шклены (неадуш.) вы́шкленага (адуш.) | 
					вы́шкленую | 
					вы́шкленае | 
					вы́шкленыя (неадуш.) вы́шкленых (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			вы́шкленым | 
					вы́шкленай вы́шкленаю | 
					вы́шкленым | 
					вы́шкленымі | 
					
		
			| М. | 
			вы́шкленым | 
					вы́шкленай | 
					вы́шкленым | 
					вы́шкленых | 
					
		
 
	Крыніцы:
	
		piskunou2012.
вы́шкліць
‘зашкліць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
		| Будучы час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			вы́шклю | 
			вы́шклім | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			вы́шкліш | 
			вы́шкліце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			вы́шкліць | 
			вы́шкляць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			вы́шкліў | 
			вы́шклілі | 
		
		
			| ж. | 
			вы́шкліла | 
		
		
			| н. | 
			вы́шкліла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			вы́шклі | 
			вы́шкліце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| прош. час | 
			вы́шкліўшы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		piskunou2012.