прэдыкаты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэдыкаты́ў |
прэдыкаты́вы |
Р. |
прэдыкаты́ва |
прэдыкаты́ваў |
Д. |
прэдыкаты́ву |
прэдыкаты́вам |
В. |
прэдыкаты́ў |
прэдыкаты́вы |
Т. |
прэдыкаты́вам |
прэдыкаты́вамі |
М. |
прэдыкаты́ве |
прэдыкаты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэдыкаты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
прэдыкаты́ўна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
прэдыкаты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэдыкаты́ўнасць |
Р. |
прэдыкаты́ўнасці |
Д. |
прэдыкаты́ўнасці |
В. |
прэдыкаты́ўнасць |
Т. |
прэдыкаты́ўнасцю |
М. |
прэдыкаты́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэдыкаты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэдыкаты́ўны |
прэдыкаты́ўная |
прэдыкаты́ўнае |
прэдыкаты́ўныя |
Р. |
прэдыкаты́ўнага |
прэдыкаты́ўнай прэдыкаты́ўнае |
прэдыкаты́ўнага |
прэдыкаты́ўных |
Д. |
прэдыкаты́ўнаму |
прэдыкаты́ўнай |
прэдыкаты́ўнаму |
прэдыкаты́ўным |
В. |
прэдыкаты́ўны (неадуш.) прэдыкаты́ўнага (адуш.) |
прэдыкаты́ўную |
прэдыкаты́ўнае |
прэдыкаты́ўныя (неадуш.) прэдыкаты́ўных (адуш.) |
Т. |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўнай прэдыкаты́ўнаю |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўнымі |
М. |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўнай |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэдыка́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэдыка́цыя |
Р. |
прэдыка́цыі |
Д. |
прэдыка́цыі |
В. |
прэдыка́цыю |
Т. |
прэдыка́цыяй прэдыка́цыяю |
М. |
прэдыка́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэ́жаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэ́жаны |
прэ́жаная |
прэ́жанае |
прэ́жаныя |
Р. |
прэ́жанага |
прэ́жанай прэ́жанае |
прэ́жанага |
прэ́жаных |
Д. |
прэ́жанаму |
прэ́жанай |
прэ́жанаму |
прэ́жаным |
В. |
прэ́жаны (неадуш.) прэ́жанага (адуш.) |
прэ́жаную |
прэ́жанае |
прэ́жаныя (неадуш.) прэ́жаных (адуш.) |
Т. |
прэ́жаным |
прэ́жанай прэ́жанаю |
прэ́жаным |
прэ́жанымі |
М. |
прэ́жаным |
прэ́жанай |
прэ́жаным |
прэ́жаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэ́жаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэ́жаны |
прэ́жаная |
прэ́жанае |
прэ́жаныя |
Р. |
прэ́жанага |
прэ́жанай прэ́жанае |
прэ́жанага |
прэ́жаных |
Д. |
прэ́жанаму |
прэ́жанай |
прэ́жанаму |
прэ́жаным |
В. |
прэ́жаны (неадуш.) прэ́жанага (адуш.) |
прэ́жаную |
прэ́жанае |
прэ́жаныя (неадуш.) прэ́жаных (адуш.) |
Т. |
прэ́жаным |
прэ́жанай прэ́жанаю |
прэ́жаным |
прэ́жанымі |
М. |
прэ́жаным |
прэ́жанай |
прэ́жаным |
прэ́жаных |
Кароткая форма: прэ́жана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэ́зенс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэ́зенс |
прэ́зенсы |
Р. |
прэ́зенса |
прэ́зенсаў |
Д. |
прэ́зенсу |
прэ́зенсам |
В. |
прэ́зенс |
прэ́зенсы |
Т. |
прэ́зенсам |
прэ́зенсамі |
М. |
прэ́зенсе |
прэ́зенсах |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэзе́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэзе́нт |
прэзе́нты |
Р. |
прэзе́нта |
прэзе́нтаў |
Д. |
прэзе́нту |
прэзе́нтам |
В. |
прэзе́нт |
прэзе́нты |
Т. |
прэзе́нтам |
прэзе́нтамі |
М. |
прэзе́нце |
прэзе́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэзента́бельна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
прэзента́бельна |
прэзента́бельней |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.