сабе́чыць
‘прысвойваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сабе́чу |
сабе́чым |
| 2-я ас. |
сабе́чыш |
сабе́чыце |
| 3-я ас. |
сабе́чыць |
сабе́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
сабе́чыў |
сабе́чылі |
| ж. |
сабе́чыла |
| н. |
сабе́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
сабе́ч |
сабе́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
сабе́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
сабіла́рк
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сабіла́рк |
| Р. |
сабіла́рку |
| Д. |
сабіла́рку |
| В. |
сабіла́рк |
| Т. |
сабіла́ркам |
| М. |
сабіла́рку |
Крыніцы:
piskunou2012.
Сабі́на
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Сабі́на |
Сабі́ны |
| Р. |
Сабі́ны |
Сабі́н |
| Д. |
Сабі́не |
Сабі́нам |
| В. |
Сабі́ну |
Сабі́н |
| Т. |
Сабі́най Сабі́наю |
Сабі́намі |
| М. |
Сабі́не |
Сабі́нах |
сабіня́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сабіня́нка |
сабіня́нкі |
| Р. |
сабіня́нкі |
сабіня́нак |
| Д. |
сабіня́нцы |
сабіня́нкам |
| В. |
сабіня́нку |
сабіня́нак |
| Т. |
сабіня́нкай сабіня́нкаю |
сабіня́нкамі |
| М. |
сабіня́нцы |
сабіня́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
сабо́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, нескланяльны
|
мн. |
| Н. |
сабо́ |
| Р. |
сабо́ |
| Д. |
сабо́ |
| В. |
сабо́ |
| Т. |
сабо́ |
| М. |
сабо́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Сабо́лкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Сабо́лкі |
| Р. |
Сабо́лак Сабо́лкаў |
| Д. |
Сабо́лкам |
| В. |
Сабо́лкі |
| Т. |
Сабо́лкамі |
| М. |
Сабо́лках |
сабо́р
‘галоўная царква’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сабо́р |
сабо́ры |
| Р. |
сабо́ра |
сабо́раў |
| Д. |
сабо́ру |
сабо́рам |
| В. |
сабо́р |
сабо́ры |
| Т. |
сабо́рам |
сабо́рамі |
| М. |
сабо́ры |
сабо́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сабо́р
‘сход’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сабо́р |
сабо́ры |
| Р. |
сабо́ру |
сабо́раў |
| Д. |
сабо́ру |
сабо́рам |
| В. |
сабо́р |
сабо́ры |
| Т. |
сабо́рам |
сабо́рамі |
| М. |
сабо́ры |
сабо́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сабо́раванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сабо́раванне |
| Р. |
сабо́равання |
| Д. |
сабо́раванню |
| В. |
сабо́раванне |
| Т. |
сабо́раваннем |
| М. |
сабо́раванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сабо́раваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сабо́раваны |
сабо́раваная |
сабо́раванае |
сабо́раваныя |
| Р. |
сабо́раванага |
сабо́раванай сабо́раванае |
сабо́раванага |
сабо́раваных |
| Д. |
сабо́раванаму |
сабо́раванай |
сабо́раванаму |
сабо́раваным |
| В. |
сабо́раваны (неадуш.) сабо́раванага (адуш.) |
сабо́раваную |
сабо́раванае |
сабо́раваныя (неадуш.) сабо́раваных (адуш.) |
| Т. |
сабо́раваным |
сабо́раванай сабо́раванаю |
сабо́раваным |
сабо́раванымі |
| М. |
сабо́раваным |
сабо́раванай |
сабо́раваным |
сабо́раваных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.