Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жураві́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

жураві́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	жураві́нны	жураві́нная	жураві́ннае	жураві́нныя
Р.	жураві́ннага	жураві́ннай жураві́ннае	жураві́ннага	жураві́нных
Д.	жураві́ннаму	жураві́ннай	жураві́ннаму	жураві́нным
В.	жураві́нны (неадуш.) жураві́ннага (адуш.)	жураві́нную	жураві́ннае	жураві́нныя (неадуш.) жураві́нных (адуш.)
Т.	жураві́нным	жураві́ннай жураві́ннаю	жураві́нным	жураві́ннымі
М.	жураві́нным	жураві́ннай	жураві́нным	жураві́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

жура́віцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	жура́віцкі	жура́віцкая	жура́віцкае	жура́віцкія
Р.	жура́віцкага	жура́віцкай жура́віцкае	жура́віцкага	жура́віцкіх
Д.	жура́віцкаму	жура́віцкай	жура́віцкаму	жура́віцкім
В.	жура́віцкі (неадуш.) жура́віцкага (адуш.)	жура́віцкую	жура́віцкае	жура́віцкія (неадуш.) жура́віцкіх (адуш.)
Т.	жура́віцкім	жура́віцкай жура́віцкаю	жура́віцкім	жура́віцкімі
М.	жура́віцкім	жура́віцкай	жура́віцкім	жура́віцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Жура́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Жураво́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Журавы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

жура́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

жура́ўка

‘журавель; калодачка з дзіркай на верхнім камені жорнаў; выемка ў ткацкім станку’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

жура́ўка

‘журавель; калодачка з дзіркай на верхнім камені жорнаў; выемка ў ткацкім станку’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Жура́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Verbum