жура́ўка
‘журавель; калодачка з дзіркай на верхнім камені жорнаў; выемка ў ткацкім станку’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| жура́ўка | жура́ўкі | |
| жура́ўкі | жура́вак | |
| жура́ўцы | жура́ўкам | |
| жура́ўку | жура́вак | |
| жура́ўкай жура́ўкаю |
жура́ўкамі | |
| жура́ўцы | жура́ўках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)