выступо́ўка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выступо́ўка |
выступо́ўкі |
| Р. |
выступо́ўкі |
выступо́вак |
| Д. |
выступо́ўцы |
выступо́ўкам |
| В. |
выступо́ўку |
выступо́вак |
| Т. |
выступо́ўкай выступо́ўкаю |
выступо́ўкамі |
| М. |
выступо́ўцы |
выступо́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
выступо́ўца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выступо́ўца |
выступо́ўцы |
| Р. |
выступо́ўцы |
выступо́ўцаў |
| Д. |
выступо́ўцу |
выступо́ўцам |
| В. |
выступо́ўцу |
выступо́ўцаў |
| Т. |
выступо́ўцам |
выступо́ўцамі |
| М. |
выступо́ўцу |
выступо́ўцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
выстыва́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выстыва́нне |
| Р. |
выстыва́ння |
| Д. |
выстыва́нню |
| В. |
выстыва́нне |
| Т. |
выстыва́ннем |
| М. |
выстыва́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
выстыва́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
выстыва́е |
выстыва́юць |
| Прошлы час |
| м. |
выстыва́ў |
выстыва́лі |
| ж. |
выстыва́ла |
| н. |
выстыва́ла |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выстыга́ць
‘выстываць, прастуджвацца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выстыга́ю |
выстыга́ем |
| 2-я ас. |
выстыга́еш |
выстыга́еце |
| 3-я ас. |
выстыга́е |
выстыга́юць |
| Прошлы час |
| м. |
выстыга́ў |
выстыга́лі |
| ж. |
выстыга́ла |
| н. |
выстыга́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
выстыга́й |
выстыга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
выстыга́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́стыць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вы́стыне |
вы́стынуць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́стыў |
вы́стылі |
| ж. |
вы́стыла |
| н. |
вы́стыла |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́суджаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́суджаны |
вы́суджаная |
вы́суджанае |
вы́суджаныя |
| Р. |
вы́суджанага |
вы́суджанай вы́суджанае |
вы́суджанага |
вы́суджаных |
| Д. |
вы́суджанаму |
вы́суджанай |
вы́суджанаму |
вы́суджаным |
| В. |
вы́суджаны (неадуш.) вы́суджанага (адуш.) |
вы́суджаную |
вы́суджанае |
вы́суджаныя (неадуш.) вы́суджаных (адуш.) |
| Т. |
вы́суджаным |
вы́суджанай вы́суджанаю |
вы́суджаным |
вы́суджанымі |
| М. |
вы́суджаным |
вы́суджанай |
вы́суджаным |
вы́суджаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.