жула́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жула́н |
жуланы́ |
| Р. |
жулана́ |
жулано́ў |
| Д. |
жулану́ |
жулана́м |
| В. |
жулана́ |
жулано́ў |
| Т. |
жулано́м |
жулана́мі |
| М. |
жулане́ |
жулана́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
жу́лік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жу́лік |
жу́лікі |
| Р. |
жу́ліка |
жу́лікаў |
| Д. |
жу́ліку |
жу́лікам |
| В. |
жу́ліка |
жу́лікаў |
| Т. |
жу́лікам |
жу́лікамі |
| М. |
жу́ліку |
жу́ліках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
жулікава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
жулікава́нне |
| Р. |
жулікава́ння |
| Д. |
жулікава́нню |
| В. |
жулікава́нне |
| Т. |
жулікава́ннем |
| М. |
жулікава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
жулікава́та
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| жулікава́та |
жулікава́цей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
жулікава́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
жулікава́тасць |
| Р. |
жулікава́тасці |
| Д. |
жулікава́тасці |
| В. |
жулікава́тасць |
| Т. |
жулікава́тасцю |
| М. |
жулікава́тасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
жулікава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жулікава́ты |
жулікава́тая |
жулікава́тае |
жулікава́тыя |
| Р. |
жулікава́тага |
жулікава́тай
жулікава́тае |
жулікава́тага |
жулікава́тых |
| Д. |
жулікава́таму |
жулікава́тай |
жулікава́таму |
жулікава́тым |
| В. |
жулікава́ты (неадуш.)
жулікава́тага (адуш.) |
жулікава́тую |
жулікава́тае |
жулікава́тыя (неадуш.)
жулікава́тых (адуш.) |
| Т. |
жулікава́тым |
жулікава́тай
жулікава́таю |
жулікава́тым |
жулікава́тымі |
| М. |
жулікава́тым |
жулікава́тай |
жулікава́тым |
жулікава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
жулікава́ць
‘паводзіць сябе як жулік’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
жуліку́ю |
жуліку́ем |
| 2-я ас. |
жуліку́еш |
жуліку́еце |
| 3-я ас. |
жуліку́е |
жуліку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
жулікава́ў |
жулікава́лі |
| ж. |
жулікава́ла |
| н. |
жулікава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
жуліку́й |
жуліку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
жуліку́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
жуллё́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
жуллё́ |
| Р. |
жулля́ |
| Д. |
жуллю́ |
| В. |
жуллё́ |
| Т. |
жуллём |
| М. |
жуллі́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
жулье́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
жулье́н |
| Р. |
жулье́ну |
| Д. |
жулье́ну |
| В. |
жулье́н |
| Т. |
жулье́нам |
| М. |
жулье́не |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.