белакры́лачка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
белакры́лачка |
белакры́лачкі |
Р. |
белакры́лачкі |
белакры́лачак |
Д. |
белакры́лачцы |
белакры́лачкам |
В. |
белакры́лачку |
белакры́лачак |
Т. |
белакры́лачкай белакры́лачкаю |
белакры́лачкамі |
М. |
белакры́лачцы |
белакры́лачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
белакры́лка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
белакры́лка |
белакры́лкі |
Р. |
белакры́лкі |
белакры́лак |
Д. |
белакры́лцы |
белакры́лкам |
В. |
белакры́лку |
белакры́лак |
Т. |
белакры́лкай белакры́лкаю |
белакры́лкамі |
М. |
белакры́лцы |
белакры́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
белакры́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
белакры́лы |
белакры́лая |
белакры́лае |
белакры́лыя |
Р. |
белакры́лага |
белакры́лай белакры́лае |
белакры́лага |
белакры́лых |
Д. |
белакры́ламу |
белакры́лай |
белакры́ламу |
белакры́лым |
В. |
белакры́лы (неадуш.) белакры́лага (адуш.) |
белакры́лую |
белакры́лае |
белакры́лыя (неадуш.) белакры́лых (адуш.) |
Т. |
белакры́лым |
белакры́лай белакры́лаю |
белакры́лым |
белакры́лымі |
М. |
белакры́лым |
белакры́лай |
белакры́лым |
белакры́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
белаку́дранік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
белаку́дранік |
Р. |
белаку́драніку |
Д. |
белаку́драніку |
В. |
белаку́дранік |
Т. |
белаку́дранікам |
М. |
белаку́драніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
белаку́ры
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
белаку́ры |
белаку́рая |
белаку́рае |
белаку́рыя |
Р. |
белаку́рага |
белаку́рай белаку́рае |
белаку́рага |
белаку́рых |
Д. |
белаку́раму |
белаку́рай |
белаку́раму |
белаку́рым |
В. |
белаку́ры белаку́рага |
белаку́рую |
белаку́рае |
белаку́рыя белаку́рых |
Т. |
белаку́рым |
белаку́рай белаку́раю |
белаку́рым |
белаку́рымі |
М. |
белаку́рым |
белаку́рай |
белаку́рым |
белаку́рых |
Крыніцы:
tsblm1996,
tsbm1984.
Белале́скае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
н. |
Н. |
Белале́скае |
Р. |
Белале́скага |
Д. |
Белале́скаму |
В. |
Белале́скае |
Т. |
Белале́скім |
М. |
Белале́скім |
Белале́ссе
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Белале́ссе |
Р. |
Белале́сся |
Д. |
Белале́ссю |
В. |
Белале́ссе |
Т. |
Белале́ссем |
М. |
Белале́ссі |