поўнае ўнутранае адбіццё

т. 12, с. 520

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ЗНЕ́ШНЯЕ І ЎНУ́ТРАНАЕ,

узаемазвязаныя філасофскія катэгорыі, у якіх знешняе адлюстроўвае ўласцівасці прадмета як цэлага і спосабы яго ўзаемадзеяння з навакольным асяроддзем, а ўнутранае — будову самога прадмета, яго склад, структуру і сувязі паміж элементамі. У працэсе пазнання знешняе перадае паверхневы бок прадмета, даступны пачуццям, або рэчаіснасць, што існуе па-за прадметамі; унутранае — тое, што схавана ад непасрэднага назірання і можа быць выяўлена тэарэт. даследаваннем. Узаемасувязь З. і ў. выступае як рух ад знешняга да ўнутранага, ад назіраемага да нябачнага, але мысленнага; прычым унутранае раскрываецца праз знешняе.

т. 7, с. 101

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

во́нкава-ўну́траны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́нкава-ўну́траны во́нкава-ўну́траная во́нкава-ўну́транае во́нкава-ўну́траныя
Р. во́нкава-ўну́транага во́нкава-ўну́транай
во́нкава-ўну́транае		 во́нкава-ўну́транага во́нкава-ўну́траных
Д. во́нкава-ўну́транаму во́нкава-ўну́транай во́нкава-ўну́транаму во́нкава-ўну́траным
В. во́нкава-ўну́траны (неадуш.)
во́нкава-ўну́транага (адуш.)		 во́нкава-ўну́траную во́нкава-ўну́транае во́нкава-ўну́траныя (неадуш.)
во́нкава-ўну́траных (адуш.)
Т. во́нкава-ўну́траным во́нкава-ўну́транай
во́нкава-ўну́транаю		 во́нкава-ўну́траным во́нкава-ўну́транымі
М. во́нкава-ўну́траным во́нкава-ўну́транай во́нкава-ўну́траным во́нкава-ўну́траных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

столь, -і, ж.

1. Верхняе ўнутранае пакрыццё памяшкання, процілеглае падлозе.

Пафарбаваная с.

2. Паверхня гэтага пакрыцця з боку гарышча.

Насыпаць пяску на с.

◊

Пад столь — вельмі высокі.

|| прым. сто́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́льны, -ая, -ае.

1. 3 аднаго рэчыва, з аднаго куска, суцэльны.

Ц. мармур.

Цэльная металічная трубка.

2. Неразбаўлены, натуральны.

Цэльнае малако.

3. перан. Якому ўласціва ўнутранае адзінства.

Ц. характар.

|| наз. цэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́скваркі (БРС), вы́скварка, вы́скарка ’тс’ (Шатал.), вы́скаркі ’ўнутранае топленае сала’ (Касп.). Рус. вы́шкварки ’скваркі’, укр. ви́шкварка, вишкварки ’тс’. Ад выскварыць (гл. скварыць) з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фрагмента́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з фрагментаў, з’яўляецца фрагментам чаго‑н. Цікавы ўчастак гістарычнага гарадскога асяроддзя — фрагментарная забудова вул. Замкавай. «Помнікі». [Гістарычная праўда] ў значнай меры абумоўлівае ўнутранае адзінства, на першы погляд, разнапланавага і нават, здавалася б, фрагментарнага твора. Бугаёў.

2. перан. Адрывачны, няпоўны. Фрагментарная манера пісьма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суфі́зм

(ад ар. sūfi = адзеты ў воўну)

містычная плынь у ісламе, якая прапаведуе зліццё чалавека з богам праз аскетызм і ўнутранае самаўдасканаленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экзістэ́нцыя

(п.-лац. exsistentia = існаванне)

асноўная катэгорыя экзістэнцыялізму, якая абазначае ўнутранае быццё чалавека, тое непазнавальнае, ірацыянальнае, у выніку чаго чалавек з’яўляецца канкрэтнай непаўторнай асобай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экзістэ́нцыя

(п.-лац. exsistentia = існаванне)

асноўная катэгорыя экзістэнцыялізму, якая абазначае ўнутранае быццё чалавека, тое непазнавальнае, ірацыянальнае, у выніку чаго чалавек з’яўляецца канкрэтнай непаўторнай асобай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)