і́каўка, -і, ДМ ікаўцы, ж. (разм.).

Міжвольныя ўдыхальныя рухі і адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы.

І. мучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́каўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. і́каўка
Р. і́каўкі
Д. і́каўцы
В. і́каўку
Т. і́каўкай
і́каўкаю
М. і́каўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́каўка ж., разг. ико́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́каўка, ‑і, ДМ ікаўцы, ж.

Разм. Міжвольныя ўдыхальныя рухі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы, а таксама адрывістыя гукі, якія суправаджаюць гэтыя рухі. Сыр стаў у горле, і Гарбача пачала мучыць ікаўка. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

І́каўка (ТСБМ, Нас., Касп., Шат., Гарэц., Мал., Грыг.), і́калка (Мат. Гом.). Рус. зах.-бранск. ика́лка, укр. і́кавка, ги́кавка, польск. ikawka, в.-луж. hikawka, серб.-харв. и́кāвка. Ад *jьkati (гл. ікаць) з суф. ‑ъka ў прасл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 216. Параўн. ікавіца, ікотка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

і́канне н, і́каўка ж разм Schlúcken n -s, Schlúckauf m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ико́та і́каўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hiccup​1 [ˈhɪkʌp] n. і́каўка;

have the hiccup і́каць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

czkawka

ж. ікаўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schlúckauf

m -s і́каўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)