і́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Міжвольна ўтвараць удыхальныя рухі і адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы.

І. пасля абеду.

|| аднакр. і́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. і́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. і́каю і́каем
2-я ас. і́каеш і́каеце
3-я ас. і́кае і́каюць
Прошлы час
м. і́каў і́калі
ж. і́кала
н. і́кала
Загадны лад
2-я ас. і́кай і́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час і́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́каць I несов. ика́ть

і́каць II несов., лингв. и́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́каць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спец. Вымаўляць у пераднаціскных складах замест гукаў «е» і «я» гук «і».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Міжвольна ўтвараць адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы. [Лёнік], відаць, добра перакусіў, аж ікае, страсае са штаноў шалупінне. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́каць schlúcken vi, den [éinen] Schlúckauf háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

І́каць. Рус. ика́ть, укр. іка́ти, гика́ти, польск. дыял. ikać, в.-луж. hikać, н.-луж. hikaś ’глытаць, адрываць’, чэш. jikati ’ікаць, заікацца’, славац. дыял. ikať ’заікацца’, славен. hȋkati, ikati ’рыдаць’, серб.-харв. и̏цати се, балг. и́кам, макед. ика. Прасл. *jьkati гукапераймальнага паходжання. Праабражэнскі, 1, 263; Фасмер, 2, 124–125; Трубачоў, Эт. сл., 8, 215–216. Гл. ікавіца, ікаўка, ікотка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ика́ть несов., в разн. знач. і́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hiccup​2 [ˈhɪkʌp] v. і́каць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да ікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)