іго́лачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іго́лачнік іго́лачнікі
Р. іго́лачніка іго́лачнікаў
Д. іго́лачніку іго́лачнікам
В. іго́лачніка іго́лачнікаў
Т. іго́лачнікам іго́лачнікамі
М. іго́лачніку іго́лачніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іго́лачнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́лачнік м. Nádelbüchse f -, -n (скрыначка); Nádelkissen m -s, - (падушачка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іго́лачніца, ‑ы, ж.

Жан. да іголачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Nádelbüchse

f -, -n іго́лачнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)