этало́гія, -і, ж.

Навука аб паводзінах жывёл у натуральных умовах.

|| прым. эталагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. этало́гія
Р. этало́гіі
Д. этало́гіі
В. этало́гію
Т. этало́гіяй
этало́гіяю
М. этало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

этало́гія ж., зоол. этоло́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

этало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае паводзіны жывёл у прыродных умовах.

[Ад грэч. ēthos — звычай, нораў, характар і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эталогія 11/485—486

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эталогія

т. 18, кн. 1, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

этало́гія ж. спец. Verháltensvorschung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

этало́гія

(ад гр. ethos = звычай + -логія)

навука, якая вывучае асаблівасці паводзін арганізмаў ва ўсіх іх праяўленнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этоло́гия этало́гія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

etologia

ж. біял. эталогія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)