Verbum

анлайнавы слоўнік

эрэ́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эрэ́кцыя ж., физиол. эре́кция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эрэ́кцыя, ‑і, ж.

У фізіялогіі — набуханне і зацвярдзенне мужчынскага палавога члена пры палавой узбуджанасці.

[Ад лац. erectio]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрэкцыя

т. 18, кн. 1, с. 156

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эрэ́кцыя

(лац. erectio = выпрамленне, набуханне)

1) набуханне і зацвярдзенне мужчынскага палавога члена пры палавой узбуджанасці;

2) выпрамленне якой-н. часткі цела, напр. тулава.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эре́кция физиол. эрэ́кцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

erection [ɪˈrekʃn] n.

1. physiol. эрэ́кцыя

2. fml збудава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

erekcja

ж. эрэкцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wzwód, ~odu

wzw|ód

м. фізіял. эрэкцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эрэ́ктар

(англ. erector, ад лац. erigere = падымаць, напружваць)

1) перасоўнае прыстасаванне для механізаванага ўстанаўлівання цюбінгаў або блокаў пры будаванні тунэляў, шахт;

2) анат. мышца, якая выпрамляе якую-н. частку цела, напр. тулава (гл. эрэкцыя 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)