эпі́тэт, -а, М -тэце, мн. -ы, -аў, м.

Паэтычнае азначэнне, якое выражае эмацыянальную ацэнку або дае вобразную характарыстыку прадмету, з’яве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпі́тэт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпі́тэт эпі́тэты
Р. эпі́тэта эпі́тэтаў
Д. эпі́тэту эпі́тэтам
В. эпі́тэт эпі́тэты
Т. эпі́тэтам эпі́тэтамі
М. эпі́тэце эпі́тэтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эпі́тэт м. эпи́тет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Эпітэт 10/295; 11/469—470

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эпі́тэт, ‑а, М ‑тэце, м.

Паэтычнае азначэнне, якое выражае эмацыянальную ацэнку або дае вобразную характарыстыку прадмету, з’яве, напрыклад: «жалезны нарком», «свінцовыя хмары». З мэтай надаць сваім апавяданням гумарыстычную афарбоўку Якуб Колас, апрача параўнанняў, ужывае і другія стылістычныя спосабы — эпітэты, метафары, гіпербалы, якія нясуць у сабе пэўную долю гумару. «Полымя». // Слова, выраз, якім характарызуюць, называюць каго‑, што‑н. — Вас трэба павіншаваць. Вы дамагліся свайго — сталі спявачкай. Я з захапленнем слухаў ваш... — Андрэй падбіраў эпітэты, каб даць азначэнне яе голасу, але Ірына перапыніла яго. Сапрыка.

[Грэч. epítheton — прыдатак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпі́тэт м. літ. Epítheton n -s, -ta, Béiwort n -(e)s, -wörter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эпі́тэт

(гр. epitheton = літар. прыдатак)

від простага тропа, вобразнае азначэнне, якое дае дадатковую мастацкую характарыстыку прадмета ў выглядзе скрытага параўнання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

epithet [ˈepɪθet] n. ling. эпі́тэт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпи́тет поэт., перен. эпі́тэт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)