эле́гія, -і, мн. -і, -гій, ж.

1. Лірычны верш або музычны твор, прасякнуты пачуццём смутку, журбы, роздуму.

2. перан. Сум, журба, меланхолія.

|| прым. элегі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эле́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эле́гія эле́гіі
Р. эле́гіі эле́гій
Д. эле́гіі эле́гіям
В. эле́гію эле́гіі
Т. эле́гіяй
эле́гіяю		 эле́гіямі
М. эле́гіі эле́гіях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эле́гія ж., в разн. знач. эле́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эле́гія, ‑і, ж.

1. Лірычны верш, прасякнуты пачуццём смутку, журбы, роздуму. Каб Раманчык быў паэт, ён цяпер злажыў бы самую жаласную элегію самому сабе, але ён — толькі проста адукаваны чалавек, здольны глыбока адчуваць. Колас. // У антычнай паэзіі — верш любога зместу, напісаны двухрадкоўямі пэўнай формы.

2. Вакальны ці інструментальны твор сумнага, задуменнага характару. Але вось тая музыка скончылася, пачалі перадаваць нешта новае ў зусім іншым настроі. Стары пачуў, як дыктар сказаў: элегія Маснэ. Кірэенка.

3. перан. Сум, журба, меланхолія. Элегія з прычыны гібелі аднаго [барацьбіта] перарастае ў .. думу аб лёсе ўсіх. Бярозкін.

[Грэч. elegéia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эле́гія ж

1. літ, муз Elegíe f -, -í¦en;

2. перан Wéhmut f -, Melancholíe [melaŋko´li:] f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эле́гія

(лац. elegia < гр. elegeia, ад elegos = жалобны напеў)

1) лірычны верш або музычны твор, прасякнуты журботным настроем;

2) перан. сум, журба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

elegy [ˈelədʒi] n. эле́гія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

элегі́чны, -ая, -ае (кніжн.).

1. гл. элегія.

2. Сумны, журботны, летуценны.

Элегічныя думы.

|| наз. элегі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эле́гия лит., муз. эле́гія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)