шы́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шы́йка шы́йкі
Р. шы́йкі шы́ек
Д. шы́йцы шы́йкам
В. шы́йку шы́йкі
Т. шы́йкай
шы́йкаю		 шы́йкамі
М. шы́йцы шы́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́йка, -і, ДМ шы́йцы, мн. -і, -шы́ек, ж.

1. гл. шыя.

2. Вузкая частка чаго-н.

Ш. пазванка.

Ш. касы.

Ш. збана.

3. У рачных ракаў: хваставая частка цела.

|| прым. шы́ечны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́йка ж., в разн. знач. ше́йка;

дзіця́чая ш. — де́тская ше́йка;

ш. ва́ла — ше́йка ва́ла;

ш. ма́ткі — анат. ше́йка ма́тки;

ра́кавыя ~кі — (сорт конфет) ра́ковые ше́йки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шы́йка, ‑і, ДМ шы́йцы; Р мн. шы́ек; ж.

1. Памянш.-ласк. да шыя. Ева толькі што распачала сваю гутарку з цялушачкаю і гладзіла яе бліскучую шыйку. Колас.

2. Вузкая, завужаная частка чаго‑н. Шыйка пазванка. □ Каса ў шыйцы хруснула і засталася ў купіне. Крапіва. Пракоп Дубасаў сказаў, што Сямён Дзікун хоча сумясціць у адну тры аперацыі па шліфоўцы шыек каленчатага вала. Шыцік. У руцэ пана Цабы пагойдваўся жоўты збанок, падвязаны за шыйку вяровачкай. Брыль.

3. Хваставая частка цела прэснаводнага рака. Стаў рак на шыйцы, клешні ўгору падняў. Якімовіч. Трактарыст хуценька аблупіў клюшню, потым адным махам управіўся з шыйкай і нарэшце ўзяўся за ножкі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́йка ж Häls¦chen n -s, -; Hals m -es, Hälse;

ра́кавая шы́йка (цукерка) Krébsschwanz m -es, -schwänze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шы́я, -і, мн. -і, шый, ж.

Частка цела, якая злучае галаву з тулавам.

Доўгая ш.

◊

Даць па шыі каму-н. — выгнаць, зняць з працы каго-н.

Намыліць шыю каму-н. — моцна аблаяць, строга спагнаць.

На шыі вісець (або сядзець) у каго-н. — быць цяжарам, клопатам для каго-н.

На шыю вешацца каму-н. — пра жанчыну: назойліва дабівацца ўвагі.

Скруціць або зламаць шыю на чым-н. — пацярпець няўдачу, загінуць.

|| памянш. шы́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, шы́ек, ж.

|| прым. шы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ше́йка в разн. знач. шы́йка, -кі ж.;

ше́йка ва́ла шы́йка ва́ла;

ше́йка ре́льса шы́йка рэ́йкі;

ше́йка ма́тки анат. шы́йка ма́ткі;

ра́ковые ше́йки ра́кавыя шы́йкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перашы́ек, -шы́йка м., геогр. переше́ек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переше́ек геогр. перашы́ек, -шы́йка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cervix [ˈsɜ:vɪks] n. (pl. cervixes or cervices) anat.

1. шы́я

2. шы́йка (зуба, маткі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)