шчылі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчылі́нны шчылі́нная шчылі́ннае шчылі́нныя
Р. шчылі́ннага шчылі́ннай
шчылі́ннае		 шчылі́ннага шчылі́нных
Д. шчылі́ннаму шчылі́ннай шчылі́ннаму шчылі́нным
В. шчылі́нны (неадуш.) шчылі́нную шчылі́ннае шчылі́нныя (неадуш.)
Т. шчылі́нным шчылі́ннай
шчылі́ннаю		 шчылі́нным шчылі́ннымі
М. шчылі́нным шчылі́ннай шчылі́нным шчылі́нных

Іншыя варыянты: шчы́лінны.

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шчы́лінны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчы́лінны шчы́лінная шчы́ліннае шчы́лінныя
Р. шчы́ліннага шчы́ліннай
шчы́ліннае		 шчы́ліннага шчы́лінных
Д. шчы́ліннаму шчы́ліннай шчы́ліннаму шчы́лінным
В. шчы́лінны (неадуш.)
шчы́ліннага (адуш.)		 шчы́лінную шчы́ліннае шчы́лінныя (неадуш.)
шчы́лінных (адуш.)
Т. шчы́лінным шчы́ліннай
шчы́ліннаю		 шчы́лінным шчы́ліннымі
М. шчы́лінным шчы́ліннай шчы́лінным шчы́лінных

Іншыя варыянты: шчылі́нны.

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шчылі́нны

1. щелево́й;

2. лингв. щелево́й, щели́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчы́лінны, ‑ая, ‑ае.

У тэхніцы — які мае шчыліны. Шчылінная антэна.

шчылі́нны, ‑ая, ‑ае.

У мовазнаўстве — гук, які ўтвараецца трэннем паветра ў шчыліне паміж збліжанымі органамі маўлення; фрыкатыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчы́лінны

1. тэх geschlítzt, Schlitz-, Spalt-;

2.:

шчы́лінны гук фан Réibelaut m -(e)s, -laute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

што́рна-шчы́лінны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. што́рна-шчы́лінны што́рна-шчы́лінная што́рна-шчы́ліннае што́рна-шчы́лінныя
Р. што́рна-шчы́ліннага што́рна-шчы́ліннай
што́рна-шчы́ліннае		 што́рна-шчы́ліннага што́рна-шчы́лінных
Д. што́рна-шчы́ліннаму што́рна-шчы́ліннай што́рна-шчы́ліннаму што́рна-шчы́лінным
В. што́рна-шчы́лінны (неадуш.)
што́рна-шчы́ліннага (адуш.)		 што́рна-шчы́лінную што́рна-шчы́ліннае што́рна-шчы́лінныя (неадуш.)
што́рна-шчы́лінных (адуш.)
Т. што́рна-шчы́лінным што́рна-шчы́ліннай
што́рна-шчы́ліннаю		 што́рна-шчы́лінным што́рна-шчы́ліннымі
М. што́рна-шчы́лінным што́рна-шчы́ліннай што́рна-шчы́лінным што́рна-шчы́лінных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шчы́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. Вузкая прадаўгаватая адтуліна.

Шчыліны ў асфальце.

Глядзельная ш.

2. Сховішча ад асколкаў снарада, бомб у выглядзе траншэі.

Схавацца ў шчыліну.

○

Галасавая шчы́ліна — праход паміж галасавымі звязкамі.

|| памянш. шчы́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шчы́лінны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

щелево́й

1. (относящийся к ще́ли) шчы́лінны;

2. лингв. шчы́лінны, фрыкаты́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыкаты́ўны, -ая, -ае.

У мовазнаўстве: які ўтвараецца шляхам трэння паветра ў шчыліне паміж збліжанымі моўнымі органамі; шчылінны (пра гукі).

Ф. зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

szczelinowy

шчылінны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)