шчы́лінны, ‑ая, ‑ае.
У тэхніцы — які мае шчыліны.
шчылі́нны, ‑ая, ‑ае.
У мовазнаўстве — гук, які ўтвараецца трэннем паветра ў шчыліне паміж збліжанымі органамі маўлення; фрыкатыўны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчы́лінны, ‑ая, ‑ае.
У тэхніцы — які мае шчыліны.
шчылі́нны, ‑ая, ‑ае.
У мовазнаўстве — гук, які ўтвараецца трэннем паветра ў шчыліне паміж збліжанымі органамі маўлення; фрыкатыўны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)