Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шумаві́нне, ‑я, н.
1. Пена, накіп, шум на супе і пад. пры кіпенні. Пачала закіпаць на трынозе бульба, гонячы шумавінне цераз край і заліваючы агонь.М. Стральцоў.// Пена, якая ўтвараецца пры хваляванні вады на моры, возеры і пад. І зноў чакала [Ірма], пакуль белае шумавінне не выкінула Яругіна зноў на бераг.Карамазаў.// Рознае смецце. Трэба было ўсюды пападграбаць шумавінне, пазвозіць яго на ферму, утаптаць у гной.Сачанка.
2.перан.Разм. Падонкі грамадства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шумIIм., шумаві́ннен. Schaum m -(e)s, Schäume;
зняць шум зчаго-н. den Schaum ábnehmen* [ábschöpfen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
шумавінне, гіена; шум, шума (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Лахмаві́нне, лыхмавінья ’дзіравае адзенне, анучы’ (Яўс.). У выніку кантамінацыі лексем лахман і шумавінне ’смецце’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пападграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Падгрэбці ўсё, многае. Трэба было ўсюды пападграбаць шумавінне, пазвозіць яго на ферму, утаптаць у гной.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
scum[skʌm]n.
1. пе́на, на́кіп, шумаві́нне
2.infml агі́дны чалаве́к, мярзо́тнік;
the scum of the earth падо́нкі (грамадства), уся́кі зброд
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыбярэ́жны, ‑ая, ‑ае.
Які размяшчаецца, знаходзіцца каля берага, уздоўж берага. Прыбярэжная расліннасць. Прыбярэжная вёска. □ Хвалі беглі на бераг, злізвалі прыбярэжную пену, шумавінне, усплёскамі кідаліся на жоўты пясок.Лынькоў.У прыбярэжных кустах, у парку, у зарасніках лазняку шчабятала птаства.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Héfe
f -, -n
1) дро́жджы
2) аса́дак, шумаві́нне
die ~ der Geséllschaft — падо́нкі грама́дства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
усплёск, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. усплёскваць — усплёснуць і усплёсквацца — усплёснуцца.
2. Узнятая хваля, а таксама гук, шум, які яна ўтварае. Хвалі беглі на бераг, злізвалі прыбярэжную пену, шумавінне, усплёскамі кідаліся на жоўты пясок.Лынькоў.У гэты ж момант пачуўся ўсплёск: шчупак выскачыў з вады і хапіў блешню.Ігнаценка./уперан.ужыв.І кожны чалавек шукае ў гэтым віры колераў маленькі, свой усплёск радасці.Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)